Silvado

Silvado , hoofdstuk 1

" Soms is het lastig om van de kleine dingen die je hebt te genieten. Zeker als je niet zo lang terug iets verloren bent wat je erg dierbaar was. Maar echter moet je de grote stap durven te nemen , en het verleden achter je proberen te laten."

P.o.v. Aphril.

De vogels konigde de nieuwe dag aan met hun vrolijke gezang. Buiten regende het, maar dat mocht het mooie lied van de vogels niet baten.
Vingers gleden door mij blonde haren heen , over mij schouders naar de onderkant van mij arm. Warme lippen raakte wangen. Automatisch gingen mij lippen naar de zijne toe en glimlachte wat bescheiden.  ' lekker geslapen schoonheid ? Waren de woorden die uit zijn mond kwamen. Hij streelde mij nog steeds door mijn blonde haar heen. Zacht knikte ik terwijl ik mij langzaam overeind had weten te krabbelen.  De regen druppels druipte over het glazen glaswerk naar benden.  Zo als het er vandaag uitzag keek ik er nou niet echt bepaald naar uit om met de paarden aan het werk te gaan, maar die hadden ook hun beweging nodig.  Bradd was ook overeind gekomen en was voor me komen staan met een trui in zn handen, een echte werk trui die naar paarden rook.  De grijze trui met een hangende capuchon die naar beneden beungelde nam ik van hem aan en trok die over me hoofd heen. Vervolgens had ik een oude spijkerbroek aangetrokken. Nu moesten me proteses nog aan , en dat was altijd nog een lastig iets.  In die dagen dat ik op de ranch verbleef sinds me ouders terug naar huis waren gegaan had ik Bradd uitgelegd hoe hij me moest helpen met mn proteses aan te doen. Het verbaasde me hoeveel tijd en geduld hij daarvoor had.  In een paar minuten had ik me proteses aan gekregen en hadden Bradd en ik beneden een kom muslie naar binnen gewerkt. Duke was inmiddels al in de stallen te vinden waar hij alle paarden die binnen stonden aan het voeren was .  
Toen ik me naar het stallenblok had toe verplaatst werden we verwelkomt door allemaal hinnikende paarden die blij waren om onze komst te zien. Buiten daalde de regendruppels neer op het zanderige oppervlak , waardoor er in een mum van tijd een moddel partij was onstaan. Het was hier natuurlijk vaak droog en lekker weer , waaronder warm.  Buiten onweerde het een beetje , maar het was slechts een beetje gerommel in de verte.  Duke had aan ons doorgegeven welke paarden er naar buiten moesten , en dat waren er maar vijf.  Bradd nam Smockey de kleine witte Welsh pony en Bruce een donker bruine koffiekleurige Qauter- horse mee. Ik mocht Pebbles mee nemen , een vriendelijke lieve rustige Paint merrie.  Zodra we het weiland bereikt hadden waar ik toen voor het laatst met Silverstar had gereden hadden de paarden de wind in hun bol gekregen en zodra we de touwtjes hadden los gemaakt van hun touwhalsters waren ze in een snele galop er vandoor gestoven. Hiernaa moesten we er nog allebei een naar buiten brengen en daarna konden we aan de stallen beginnen.  Het stallen mesten was altijd nog geen gemakkelijke klus , maar het moest nou eenmaal gebeuren , gelukkig waren dat er ook maar vijf omdat de rest 's nachts allemaal buiten verbleef en overdag ook. Ze werden afentoe alleen van het land af gehaald als Duke ze nodig had voor een rit.  De enige stal die we er nog bij moesten doen was de stal van Rain Dancer en Silvado. Silvado en Rain Dancer stonden nu nog samen tot dat hij oud genoeg was om van zijn moeder te scheiden.  
Na een twee uur waren we klaar met alle stallen mesten en opstrooien. Bradd ging hiernaa nieuwe strobalen halen en in het stallenblok hier afleveren.  Zelf besloot ik alvast een kruiwagen met hooi te vullen voor in de avond en middag.  Onverwacht werd ik beetgepakt bij me schouders waarbij ik in een reflex mij hoofd omdraaide en zag dat Stan achter mij was komen staan. Hij keek me met zijn pretoogjes aan en liet mijn schouder los.  Zijn lippen trilde en zag dat hij iets wilde gaan zeggen. Met zijn hand pakte hij onverwachts mijn arm beet en trok mij dicht tegen zich aan , waarbij hij me vervolgens tegen de houten muur aan duwde waar het stro opgeslagen lag.  Hij begon met zijn vingers mij koude wang te bespelen en zag hoe hij met zijn lippen dichter naar mijn lippen gingen. 
" Was dit wat ik denk dat het was? probeerde hij me te versieren of was het iets heel anders."  Mij gedachtes werden verstoord door stevige voetstappen die ik de gangpad hoorde opkomen. 
' Ik ben nog niet met je klaar Aphril. Dit was slechts een voorproefje.' riep Stan met een fluwele zwoele stem.
" Voorproefje van wat?!  antwoorde ik hem terug.  Stan glimlachte en haalde zn lippen van mij mond weg. Hij liet snel zijn vingers langs mijn borstpartij naar beneden glijden en draaide zich daarna om , waarbij hij een misterieuze glimlach tussen zn mondhoeken had staan.  
Niet wetend haalde ik mijn schouders op , maar rilde bij de gedachten hoe hij net met zijn vingers langs mij borsten gleed. Het scheelde dat ik een dikke trui aan had , maar dit hoorde ik niet van hem te accepteren.