Silvado

⭐Silvado Hoofdstuk 11

" Duisternis kan soms je beste vriend zijn. Stilte kan soms je reddende middel zijn.  
Een levend dier met een kloppend hart en een pure ziel. Dat is soms dat gene wat je net op dat moment nodig hebt. "

Aphril.

Het geluid van het gekauw op het gras van Cosha gaf mij een wat scherper beeld van dat ik nog op aarde was. Met mij ogen zocht ik af waar Cosha zich bevond. Voorzichtig draaide ik mijn hoofd een beetje opzij en zag een wazige bruine verschijning naast mij staan. Ze was aan het grazen van het korte groene gras, maar leek mij bij bewust zijn in de gate te hebben van doormiddel haar hoofd omhoog te doen. Met haar gezicht kwam ze wat dichter in de buurt van mijn gezicht en voelde hoe ze de warmte in haar neusgaten uitblies. Allee begon langzaam steeds scherper te worden , maar het was vaag wat er net gebeurd was en vroeg mijzelf al gauw af of ik het verbeeld.  Met moeite krabbelde ik overeind en ging enkele seconden rechtop zitten. Cosha was nog steeds bij me en draaide haar oren naar de rechter zijkant. Ze ving een ander geluid op. Costa hinnikte naar Duke die aangereden kwam op de gevlekte merrie die toen Samen met twee andere paarden naar de ranch toe gekomen was in het slechte weer. Duke steeg van zn merrie af en wandelde naar mij toe waarbij hij voor mij hurkte en mij met zijn grijsblauwe ogen aan keek. Hij leek mij in zich op te nemen en vroeg ergens af wat hij hier kwam doen , natuurlijk wist ik ergens het antwoord wel al. Hij zou zich natuurlijk afvragen wat ik hier alleen deed.
' Ik.. ik ben denk ik er van af gevallen.'
" Ja dat zie ik, zou anders niet weten waarom je in het gras ligt. Of je moest graag beter de grond willen bezichtigen." Antwoorde Duke met een verborgen lach binnensmonds . Rollend rolde ik met mij ogen en slaakte even een diepe zucht. Een ovatie van een golf van hoofdpijn overheerste alles. Met mij vingers tegen mij voorhoofd aangelegd sloot ik even mij ogen. Het hielp niet veel, ik hoopte er namelijk door dat de hoofdpijn er door zou verminderen. Duke reikte zijn hand naar mij uit , maar ik accepteerde zijn hulp niet en probeerde op eigen krachten op te staan. Zodra ik overeind gekomen was had ik de teugels van Cosha opgeraapt die tussen de groene grassprietjes lagen en bracht haar hoofd omhoog. Beleid en rustig . Cosha knabbelde op het bit en staarde voor zich uit waarbij ze een diepe zucht liet ontsnappen.  Mij voet bracht ik naar de stijgbeugel toe waarbij ik hem vervolgens zelf erin had weten te plaatsen en even later mijzelf in het zadel had weten te hijsen. Duke reageerde dik keer niet verbaasd , of had een bepaalde opmerking gemaakt. Hij was zelf ook weer in het zadel geklommen en was in een rustige stap naast mij gaan wandelen. Duke leek de sfeer van de situatie waarin ik verkeerde te accepteren en leek er verder geen antwoorden in te zoeken of vragen te stellen. Iets in mij knaagde er , en voelde alsof ik iets kwijt moest. Half zuchtend keek ik rechts van mij naar Duke die naast mij stapte.
' Wel, ik moet iets bekennen. Ik heb een schim gezien op een paard.  Iets riep mij naam , maar in een snelle fractie die ik nog steeds niet kan bevatten lag im op het andere moment op de grond in het gras."  Duke gaf niet direct een weerwoord op mijn woorden. Hij gaf nog een duw met zijn kuiten tegen de buik van de gelvekte paint merrie aan. De merrie deed haar oren een beetje naar achter en knabbelde op haar bit waarbij ze vervolgens brieste. Ze ging over in een handgalop waarbij haar hoeven in de hoge grassprietjes verdwenen. Ik begreep hier niet zo goed de bedoeling van, waarom hij er ineens in een galop ervan door ging. Al snel was ik hem uit het oog verloren maar Cosha leek nog precies te weten waar zijn merrie gelopen had. Een eind verder op had ik Duke aangetroffen op een stuk heide die begrensd stond aan het begin van het bos. Duke was afgedreven en tot stilstand gekomen bij een oud houten huisje met aan de voorkant van het huis een waterput. Er stond een oud houten bord aan de voorkant van het huis waar de letters deels vanaf waren vervaagt. Duke was in het gras gaan zitten vlak voor het huis. Stil was ik naar hem toegelopen terwijl mij ogen langs het huis en al het oude gleden. Er hing een bepaalde grillige koude sfeer om het huis , en het trommelde nieuwsgierigheid in mij op.
" Over dit huis gaan vele verhalen. " vertelde Duke op een kalme maar zwoele toon. Hij keek onder het randje van zijn hoed door mij aan en pakte een hoge grasspriet uit het gras die hij vervolgens tussen zn mondhoek stopte en er op koude. Zijn merrie stond iets verder op te grazen van het hoge gras terwijl ze ondertussen de vliegen bij haar hoofd probeerde op afstand te houden. Cosha volgde het voorbeeld van de zwart witte gevlekte merrie.