Silvado

⭐ Silvado Hoofdstuk 13

- Bepaalde dingen moet je soms voor jezelf herhalen en opnieuw jezelf de vraag stellen om bepaalde dingen beter te begrijpen.
Maar soms zullen we bepaalde dingen nooit helemaal gaan begrijpen.'

Aphril.

Cristoph en ik waren samen het bos in getrokken met Raindancer en Silvado. Het viel mij op dat hij zich een beetje druk gedroeg , maar besloot er niet teveel achter te gaan zoeken. Raindancer leek het allemaal wel prima te vinden en hield met haar oren alles scherp in de gaten terwijl ze met haar zwarte staart de vliegen op afstand probeerde te houden . Christoph had het over allerlei dingen , maar een of andere manier stond mij aandacht er niet echt helemaal naar. Hij riep mij naam en stond vervolgens stil waarbij hij mij een vragende blik toe wierp. Niet wetend schudden ik met mijn hoofd omdat ik hem niet gehoord had en haalde een beetje ongemakkelijk mij hand door mijn blonde haren heen. Mij gedachtes waren zo afgedwaald naar het verleden van het medalion en wat er met die kinderen allemaal gaande geweest moest zijn. Zo diep in gedachten afgedreven dat ik zijn vraag niet binnengekregen.
'  uh ja dat klopt. '
"Wat bedoel je met ja dat klopt? Hoorde je überhaupt mijn vraag wel of was je er weer is niet bij. ' viel Christoph mij in de rede. Hij lachte wat binnensmonds en keek daarna weer voor zich uit. Er ontsnapte een harde hoorbare zucht door de stilte van het bos heen en ik voelde op dat moment een gevoel van stomheid over mij heen komen.  

' Sorry' viel ik hem in de rede. Het voelde alsof ik met stomheid geslagen was. Christoph nam het nogal luchtig op en leek er verder niet echt veel over in te zitten. Raindancer hoorde ik op de achtergrond zachtjes hinniken naar Silvado die elke keer met zijn hoofd in een bepaalde richting draaide en zo nu en dan lichte spanningen voelde aan het halster touw. Hij kwam tot stilstand en begon hard te briesen.  Raindancer leek in de dezelfde richting als Silvado te kijken en begon mij nu toch wel een beetje af te vragen wat nou zo hun aandacht trok. Christoph was ook stil gaan staan en had zijn halstertouw een beetje laten vieren waarbij Raindancer meteen een paar passen naar voren maakte en stopte bij een paar hoge groenen struiken wat omringt was door bomen. Er begon een lichte bries te staan wat onze haren tot bewegen deed. Silvado hinnikte schril en begon met zijn voorbeen over de droge ondergrond te maaien. Zijn hoofd gooide hij omhoog en schudden daarna wat onrustig met zijn hoofd heen en weer. Spieren in zijn lijf waren strakgetrokken en zichtbaar met het blote oog. Heel zijn lichaam had een gespannen houding aangenomen en stond op scherp. Christoph was naar mij toe gelopen en had mij voorzichtig  aangetikt op mij schouder als gebaar dat we onze ogen en oren goed op scherp moesten houden. De paarden waren onrustig , dat werden ze niet zomaar , daar hadden ze vaak een goede reden voor. De wind leek sterker te gaan aantrekken en Raindancer draaide haar oren wat opzij en begon te blazen. Ze leek ergens bang voor te zijn, maar wat wisten Christoph en ik ook niet precies.  Silvado had ik nog steeds vast maar wel wat korter vastgepakt. Er kroop een bepaalde kou langs onze lichamen , en we wisten niet precies of die kou iets  te betekenen had. Silvado legde zn oren in zn nek en deed zijn hoofd ruw omhoog waarbij hij onrustig op zijn plaats begon te dribbelen.  Er begon vanuit het niks een vreemde dikke mist op te komen die langzaam het bos steeds minder zichtbaar maakte en waardoor we bijna niet goed konden waarnemen waar we ons bevonden. In mij broekzak had ik nog altijd de medaillon zitten en de dicht gevouwen brief , maar een gevoel in mij hoopte niet dat Stephen Phill zou komen. Niet weer , want ik had geen besef van wat hij dit keer van plan was , wie weet ging hij mij dit keer wel de dood in proberen te drijven. Hij kon mij niet meer vermoorden omdat hij al een dood persoon was , maar wie weet kon hij wel andermans lichaam in kruipen om die persoon dat gene te laten doen van wat hij zelf niet zou kunnen. Alleen de gedachten er al van deed de rillingen over mij lijf heen lopen en mij nekharen overeind doen staan. Christoph vroeg aan mij of ik wist wat er precies aan de hand was , maar zelf wist ik het ook niet , dus bevestigende ik zijn vraag met een hoofdschuddend hoofd.  Hij stelde voor dat het een beter idee was om terug te gaan , de mist was immers zo dicht getrokken dat je bijna geen hand voor ogen meer kon zien.  Met het voorstel dat hij had voorgesteld was ik het dit keer mee eens , aangezien ik een eigenwijs iemand was die niet zo snel naar iemand anders zn ideeën luisterde.  Net toen Christoph Raindancer met zich had mee weten te krijgen hield een bepaald gevoel mij tegen en vertelde dat ik moest blijven.  Christoph keek mij vragend aan of ik nog met hem mee kwam terwijl hij ondertussen een paar zwarte voor plukken uit zijn gezicht haalde en achter zijn oor weg stopte.  De tweede keer toen hij mij naar zich toe riep klonk zijn stem bezorgder.  Mij voet deed ik een pas naar voren maar een of andere manier leek het wel alsof ik vastgevroren was aan de grond. Mij geest wilde wel met hem mee , maar mij lichaam leek te protesteren.  Een benauwend gevoel vulde mij longen , en voelde alsof ze langzaam dichtgeknepen werden waardoor ik een gebrek aan ademhalen kreeg.  Silvado gaf een schrille angstige hinnik en kwam met zijn voorbenen omhoog , waarbij hij enkele seconden met zijn hoeve maaide. Angst vulde mij lichaam niet alleen omdat ik bang was omdat Stephen Phill ineens kon opzetten , maar ook omdat ik bang was dat Silvado mij niet per ongelijk zou raken , maar dat was echter dit keer niet het geval.  Zodra Silvado met zijn hoeven de grond weer had geraakt had hij het daarna op het rennen gezet , waarbij Raindancer hem na enkele seconden twijfelen toch maar besloot te volgen. Christoph probeerde Raindancer nog bij zich te houden , maar het was natuurlijk niet meer dan logies dat ze haar veulen wilde volgen.  Christoph viel voorover op de grond toen Raindancer een zijwaartse beweging had gemaakt , en het halstertouw door zijn vingers was gesneden. Hij vloekte hardop en krabbelde daarna snel overeind waarbij hij naar mij toe liep.  Het geluid van hoeven die over het aarde pad heen denderde kwamen al snel dichterbij en het bekende geluid van de zweepslagen die keer op keer neer kwamen op de pijnlijke tere huid mij in de oren klonk. Een geluid waar ik het van binnenin mij lichaam zelf nog kon voelen.  Een keer knipperen met mij ogen , en ik zag het bekende witte Lippizaner hengst voor me die warme dampen uit zijn neus blies. Hij had weer diezelfde angstige blik in zijn ogen , maar tegelijkertijd ook een bepaalde blik waar je gewoon bang van werd , alsof het dier je ieder moment kon gaan aanvallen en je zou overlopen. Stephen Phill had een vermaakte glimlach op zijn gezicht staan toen hij mij in zijn vizier had gekregen , en kreeg een nog vermakelijkere blik in zijn ogen toen hij Christoph had gezien.  Met een snelle oogwenk probeerde ik Christoph duidelijk te maken dat hij weg moest gaan voordat hij misschien ook in de problemen kon komen. Hij leek alleen mij snelle oogcontact niet te begrijpen en bleef staan.   Met zijn witte Lippizaner hengst kwam Stephen Phill steeds dichterbij mij in de  buurt.  Zijn zweep liet hij om de paar seconden naar dalen op zijn been , langzaam . Zo langzaam dat het elke keer weer in mij oren afgrijselijk klonk.