RUINS√(Unedited)

Chapter 18

Malamig na simoy ng hangin at maalat na samyo ng karagatan ang bumungad sa akin. Mamayang gabi ay panibagong taon nanaman.

I smiled atleast now I have Yvo celebrate the new year. I spent the Christmas and days with him doing things like pamamasyal, bonding time, cooking, watching and many more and I'm very happy.

Kasalukuyan kaming nasa resort ngayon, simula noong pasko ay hindi ko pa nakikita si mama at hindi ko lam kung anong pinagkakaabalaahan niya. I sigh, hindi ko na dapat isipin pa ang mga nakakalungkot na bagay ngayon.

Tumayo ako mula sa buhangin para maglakad sa dalampasigan. Nakangiti kong pinagmasdan ang mga tao na pinili ding magdiwang ng bagong taon dito.

"Hey" nakangiting salubong sa akin ni Yvo, whenever he is like this I cant help but to smile too. Sinabayan niya ako sa paglalakad.

"Saan ka galing?" baling ko sa kanya.

"Just running some errands."

"Anong errands yan?" nakakunot noong tanong ko sa kanya.

Ngumiti lang siya ulit at hinawakan ang kamay, my heart flutter at his action.
"You'll know later, come." nagpatiuna siyang naglalakad habang hila ako. Huminto kami sa may parteng batuhan at naupo doon. Ng lingunin ko siya ay seryoso na siyang nakatitig sa dagat at malalim ang iniisip.

Pinagmasdan ko lang siya. He looks ruggedly handsome today nagugulo kasi ang buhok niya dahil sa hangin. Naramdaman niya atang may nakatingin sa kanya kaya nilingon niya ako. Nakangiti kong sinalubong ang tingin niya kahit pa nagririgodon na ang dibdib ko.

His eyes is always shouting mystery. Kahit laging hindi ko maintindihan ang pagbabago bago ng ugali niya ay siya naman ang nagparamdam sa akin ng mga emosyong una ko palang naranasan.

Dahan-dahan kong inilapat ang isang palad sa kanyang pisngi.

"Thank you.." kusang namutawi iyon sa aking bibig. Namula ang pisngi ko ng wala siyang naging tugon kaya mabilis kong binawi ang kamay ko at humarap sa dagat.

Rinig ko ang munting tawa niya na tila nanunukso kaya mas lalong nangamatis ang muka ko. Hindi pa siya nakuntento at sinundot ang tagiliran ko kaya malakas akong napasigaw.

May kiliti kaya ako dun! Malakas!

"Ano ba!" hinampas ko ang kamay niya at tumakbo palayo ng ayaw niyang tumigil.

"Go run! Huhulihin kita!" rinig kong sigaw niya habang tumatawa at tumatakbo palapit sa akin.

"Stop! Ayaw ko ng laro mo!" pakiusap ko pa, napatigil ako sa pagtakbo sa pagaakalang titigil din siya pero tumawa lang ang loko at patuloy pa rin sa paglapit.

"Yvo! Ayaw ko nga sabi! Diyan ka lang!" binato ko siya ng maliit na kahoy na napulot ko pero sinalag niya iyon. Napagtanto kong hindi nga siya paaawat kaya napatakbo na ako palayo.

"Waaaaah! Ayoko na stop chasing me!" paikot ikot lang kami at napapagod na akong tunay.

"Then stop running!" tuwang tuwa pa siya, mas lalong bumilis ang takbo niya at di kalaunay nasambot ang kamay ko.

"Aaaaaahhh bitawan moko! Ayoko na!" kiniliti niya ako sa tagiliran kaya nagpapapasag ako sa pagkakahawak niya.

"Hahahahaha stop! Nakikiliti ako!" naluluha ako sa kiliti niya. Hinampas ko ang kung anong pedeng mahampas sa kanya. Tuwang tuwa ang loko.

"Ooouch" ungot niya ng sabunutan ko siya. "Okay I'll stop, just stop pulling my hair." tumatawang sambit niya. Binitawan ko ang buhok niya.