RUINS√(Unedited)

Chapter 40

It's been weeks since that night. Lahat ay mabilis na nagbago. Yvo became extra careful and understanding towards me.

Ngayon ay pista ng baranggay. Madaming handaan at maingay ang buong paligid. Inimbitahan ko din si Ate Yoli na magpunta sa amin. Bandang hapon ay napinta kami sa barangay para sa mga palaro at programang gaganapin. Halos mapatalon ako sa gulat ng biglang may humapit sa baywang ko. Nadatnan ko si Yvo na nakasimangot.

"We shoudn't have come here, look at the guys who were gawking at you." tumingin ako sa paligid at mga babae namang nakatingin sa kanya ang napansin ko.

"And look at the girls who's gawking at you." sagot ko din. Ngumiti siya saka mabilis akong hinalikan sa labi.

"Don't be jealous wife, my eyes is on you." nalukot ang muka ko saka siya mahinang tinulak.

"Sinong nagsabing nagseselos ako?"

"Uhuh me?" ngisi niya. Hindi ko na siya pinansin saka nanood na sa mga nagsasayahng mga tao. Bandang alas otso ng gabi ng umuwi kami. Naglalakad lang kami dahil walking distance lang naman ang barangay sa bahay. Sina mama at ate Yoli ay nauna na sa bahay para mag asikaso.

He was holing my hands while we were walking. Marirnig mo sa paligid ang maingay na tunog ng mga kantahan. An akward silence enveloped the two of us nang bigla siyang magsalita.

"Life here is quite beautiful."

"Hhhmm." tango ko.

"I wan't to build our family here." lumukso ang puso ko sa tinuran niya. Ayaw kong umasa. Mukang nakita niya ang pagbabago ng ekspresyon ko kaay tumigil siya. Mula sa bulsa niya ay may dinukot siya.

"Do you remember this?" bumungad sa akin ang kwintas na itinapon ko na. Gustong gusto kogn hablutin iyon mula sa kamay niya pero pinigilan ko ang sarili.

"S-Saan mo iyan kinuha?" He locked his lip.

"This thing is important for us. I can't let you throw it away." nanlabo ang paningin ko mabilis kong pinunasan iyon saka tumalikod sa kanya. I can't let him see me cry again. Naging sunod sunod ang paghikbi ko nang yakapin niya ako muka sa likod.

"Do you still want my promise Kit?" natatakot ako. Pinaharap niya ako saka pinunasan ang kuha ko. Isinuot niyang muli ang kwintas sa akin.

"This promise ring will only belong to you."
pilit kong pinagtatkapan ang damdamin ko.

"Kasalanan mo lahat ng nangyari sa akin." sisi ko. Tumango siya na lalo kong ikina inis.

"Kung hindi mo sana ginawa noon iyon, masaya sana ang buhay ko! I hate you!" hinamapas ko ang dibdib niya. I wanna hurt him too like how he did to me!

"Umalis kana! Hindi kita kailangan. Doon ka naman magaling diba? You'll be good at first then the next thing I know you're fooling me again!" napahawak ako sa ulo ng bahagyang kumirot iyon.

"Kit-" nanlaki ang mata ko ng biglang may humintong sasakyan sa gilid namin. Malakas na bumukas ang pinto at isang lalaking may hawak na baril ay bahagyang inilabas ang katawan at itinutok sa akin ang baril. My body seems numb and frozen na hindi ako nakagalaw sa pwesto. Everthing seems turned slowmo as I feel Yvo hugged me. Malakas na tunog ng baril ang bumulabog sa lahat. Sa isang iglap ay humarurot ang sasakyan at iniwan kami sa gilid ng kalsada. Mabilis na namuo ang luha ko, my mind is in haywire.

"D-Don't be afraid Kit. Poprotektahan kita." napalingon ako kay Yvo. Sa likod niya ay nakapa ko ang basang likido. My sobbed went louder and louder. Hindi ako makapagsalita. Hindi ko alam kung paano pa siya ngumiti sa akin bago unti unting bumigat. Ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin ako makapgsalita. Yvo's weight is on me and I know he's unconcious. Namataan ko ang mga taong nagtatakbuhan papunta sa amin.