RUINS√(Unedited)

Chapter 24

I woke up feeling disoriented. My whole body is aching. I tried standing up but I fall to bed miserably.

Iginala ko ang paningin ko and my tears falls instantly upon remembering what happen. I had make out with someone I don't know.

Mag-isa na lang ako ngayon. Tiningnan ko ang paper bag na nasa side table, bagong damit iyon. Nanginginig akong napaupo. Ang tanga ko!

I gathered my strength and wear the clothes. Nakita ko ang bag ko sa malapit. Tadtad ng text at tawag mula kay Niel.

"H-hello Niel." sagot ko ng muli siyang tumawag.

"Saan ka ba Kit? Bigla kang nawala kagabi, Hinanap kita!" galit niyang singhal. I muffled a cry.

"H-hindi ko alam. Nagising na lang ako dito sa h-hotel."

"What the fuck?! Dont tell me someone had take you out?!" aligaga niyang tanong.

"Basta, s-sunduin mo ako dito." pinatay ko ang tawag at sinend ang address sa kanya.

Maya maya pa ay dumating siya. Magulo pa ang buhok at mukang di natulog. Agad niy akong nilapitan at niyakap. I cried again.

Tahimik sa lang kami sa biyahe.

"Tell me what happened." bigla niyang tanong. His voice was lacing with authority.

"Nung umalis ka, may lumapit na lalaki sa akin kagabi tapos nag-usap lang kami. A-nd then, I dont know, naalala ko na lang we were k-kissing." naluha akong muli.

Malakas siyang bumuntung hininga.

"Tell me nothing happened." seryoso niyang ani na sa daan pa rin ang tingin. He looks livid and his knuckles gripping the steering wheel hard.

I remember someone by the sight. Hindi na ako nakaimik at tahimik na lumuha. Ang malas ko, ang malas ng buhay ko.

"Dont just cry, please Kit. You are my friend, you're important to me.." he said eagerly. Napasabunot pa siya sa sariling buhok.

"This is my fault, I shoudn't have left you there alone."

Umiling ako. "N-Niel hindi, wala kang kasalanan. It's me. I was too drunk."

"Then tell me what happen. Meron o wala?" tanong niya muli.

"W-wala we j-just kissed." nanginig ang boses kong saad. I can't say the part that- Oh God! I pressed my legs together. Pakiramdam ko ay nararamdaman ko pa rin ang galaw ng estranghero doon.

Niel send me home that day peacefully. I'm glad Niel is there taking care of me.

***

Kahit masakit na makita siya ay pumasok pa rin ako ng eskwelahan. Umupo ako sa pang isahang lamesa sa canteen.

Maraming estudyante ang tumitingin sa akin ng may awa at panunuya, siguradong sa isip nila ay tinatawanan na ako dahil kalat na daw na binasted ako ni Yvo.

Akmang susubo na ako ng makita ko si Yvo kasama si Bridgette. She must be visiting him. I teared up upon seeing them together with his two friends and... Cane.

Inaasikaso siya ni Yvo at sa tinginan nila ay para silang may sariling mundo. She look delicate and fragile, mukha ring mabait. I can't help but to feel insecure of her. She got Yvo and friends.

Bago pa pumatak ang luha ko ay agad kong sinubo ang pagkain. I swallow the food kasabay ng paglunok ko sa namumuong hikbi sa lalamunan ko.

Naiinis ako sa sarili ko. If I did not fall for his traps then I would not be feeling miserable like this.