RUINS√(Unedited)

Chapter 38

Pakiramdam ko ay bumalik ako sa pagkabata at natagpuan ko ang sariling yakap siya ng may pananabik.

"Mama, I-Im sorry.."

"I'm sorry I said that you're not my mother anymore. That I won't cry over you...
That I won't be needing you, kailangan pa rin kita."

***

We end up making a scene in the wet market. Sa hiya ko ay agad kong niyaya siya paalis doon. We end up in her house where she stayed over the years.

"Pasensya na sa bahay ko, maliit lang ito." I can't help but to wonder what happen.

Maraming nagbago sa kanya. She seems so gentle now and she does not fret about her looks. She's okay wearing simple things and having simple things. Kinahapunan ay nagpaalam si Ate Yoli na babalik na habang ako ay nagpa-iwan.

The whole afternoon was awkward and silent. Tila pareho kaming nakikiramdam sa ere, hanggang sa malungkot siyang nagsalita.

"Nakakahiya na ganito tayo ngayon.." tumingin siya sa malayo.

"Hindi ko alam kung bakit hinanap mo pa ako."

I cleared my throath. "It was just an impulse action, alam kong ayaw mo na akong makita pero-" Nagulat ako nang nakangiti siyang lumuluha.

"Why? Masama akong ina sa iyo."

"You were not.." All those times I make it look like she is treating me bad but the truth is she was just protecting me.

"H-hindi ako nakinig sa'yo kaya eto ang napala ko ngayon.."

"Huwag mo akong gagayahin... Just go for it."

Kunot noo akong tumingin sa kanya.

"Me and your dad. Just like you. Duwag din ako. Hindi ko siya ipinaglaban kaya sa huli ay ganito ang kinahantungan ng lahat."

I know she loved Papa. Sa kislap ng kanyang mata ay masasabi ko ngunit mas makislap  ang mata ni Papa kung kasama niya si tita Emerald.

"I hate him."

"Don't hate him." tumingin siya sa malayo.

"Alam mo na sigurong si Emerald talaga amg mahal ng Papa mo, nang maghiwalay sila ni Emerald dala ng hindi pagkakaintindihan ay magkamabutihan kami, he would probably never marry me if I did not get pregnant with you.. pero alam kong hindi nawala si Emerald sa puso niya, kaya nang malamang may anak sila ay nakipagkalas siya sa akin."

I still remember that, we were once a happy family until things happen. "Kaya patawarin mo ako kung sa iyo ko ibinunton lahat ng galit ko sa ama mo."

"Do you know? Do you know that he is so happy now with her? You left me to him but he kicked me out as well. I should have listened to you." hindi ko mapigilang lumabas ang hinanakit sa aking boses.

"He was hers in the first place. Alam ko kaya hindi ko na ipinaglaban pero ikaw alam kong mahal ka ng batang iyon kaya dapat na ipaglaban mo siya."

I confusely look at her.

"That Yvo guy.. Nakilala ko siya dahil nagpakilala siya sa'kin noon. He asked for my forgiveness for he had made a decision which will eventually hurt you." She smile genuinely.

"Umiyak siya noon, that's when I realized somebody can finally take care of you. Nangako siyang babalik. Na babalik siya para sa'yo."

Namilibis ang luha sa aking mukha.

After that heartfelt talk we grew closer together. Ang sabi niya ay babawi siya para sa mga taong hindi niya naiparamdam ang pagmamahal niya para sa akin and it never felt nostalgic so ever before.

I totally moved here in her small house and we were contented, paminsan minsan ay nanganagmusta si Ate Yoli. I busied myself helping her sell fish at the wet market. Mula noon ay panay ang pangagantyaw sakin ng mga kasamahan ni mama sa trabaho na dahil daw sakin kaya mabilis maubos ang paninda sa puwesto na tinawanan ko lang.

"Hanggang kailan mo bang balak na magtinda dito Kit, aba'y dapat sa'yo ay sa opisina nagtatrabaho."

"Masaya po ako dito Ate Maring saka gusto ko pong makasama ng matagal si mama." sagot ko.

"Nakuu pakaswerte niyang si Emerina sa anak, maganda na mabait pa!" pambobola niya.

"Ikaw ba may nobyo na? Paniguradong madaming manliligaw sa'yo sa Maynila ano?" My smile faded as soon as I remember his handsome face.

Iisang lalaki lang ang minahal ko sa buong buhay ko. Si Yvo lang but my love for him was destructive. Pasimple akong nagpunas ng luha.  Araw araw ay nawawalan na ako ng lakas ng loob.

What if I came back and he was already happy with Bridge? After all she was important to him.

And me? I doubt if there was really a chance for us. I started thinking I should just stay here and let things happen and sulk. What my mama said about Yvo played in my mind over and over again.

"Maring tigilan mo ang anak ko ha. Bata pa iyan at isa pa ay nasa isang tao lang ang puso niyan." tukso ni mama.

"Nakuu tignan mo nga at namumula na oh!" hagikhikan nila na nagpanguso sa'kin.

"Naku hindi po Ate Maring! Iyang mga lalaki puro pasakit lang iyan sa puso." pakikisakay ko na lang sa biruan.

"Ay sus, tatlong buwan kana rito at hindi ka pa rin tinitigilan ng mga makukulit na gustong manligaw sa'yo, sasabihin mo paba iyan?!"

Kasabay non ay ang pagdating ni Harris, isa sa mga tinutukoy ni Ate Maring na pabalik balik dito sa puwesto para lang bumili ng isda na kung tutuusin ay hindi na kailangan dahil sila ang nag distributer ng mga isdang ilalako dito.

"Jane!" Ngiti niya sa'kin kaya ay tinanguan ko ito.

"Bibili ka ulit ng isda?" kamot ulong tumango ito.

Ngumisi ako. "Oh di bilhin mo na lahat ito para maaga na akong makapagpahinga."

"Ha?" napanganga siya.

I gave him a sad look. "Ayaw mo bilhin ang mga tinda ko?"

Agad siyang umiling iling. "Hindi, hindi bilhin ko na lahat!" Masama akong tiningnan ni mama kaya ay kinindatan ko lang ito.

"Salamat!" ngiti ko sa kanya. Hmp... So much for the demure Kit for these past months.

I need to survive!

***

My hands were shaking as I pressed the power button of my phone.

It's been three months and a half since I had gone missing without a goodbye. I left him sleeping peacefully on my bed. I wonder how's he doing now. I chuckled at that thought. Of course he is angry. What might worse is he's with Bridgette!

I swiped my phone up. My social medias were boomin with messages from Sabby and Niel but not Yvo. My heart sunked. He did not even message me. My mind is literally a mess. Ako yung umalis tapos ako pa yung naiinis.

I open Niel's messages and it was all about him asking me to go home and where Am I just the same with Sabby's messages of apologies but one particular message caught my attention.

'Come home..' that is the only message from Yvo.

Did he realized I'm not worth it so he does not push it?