RUINS√(Unedited)

Chapter 11

Nandito kami ngayon sa kusina. Nakaupo siya sa counter sa isang stool habang nakasandig sa pader. Naka cross arms pa na parang modelo. Matamang sinusundan lahat ng galaw ko. Tila siya agila kung tumitig. Hindi niya ring alintanang harap harapan na tumitig.

Imbes na siya ang mailang ay ako ang naiilang.

"A-anong gusto mong lutuin ko?"

"Which ever you want."
Napatango na lang ako at nagiwas ng tingin sa kanya.

Nagkalkal ako sa ref niya. Puno naman iyon at may nakita pa akong mga pangbake. Tila ay kaka pamalengke niya lamang.

Madaming gulay sa ref niya kaya napagdesisiyunan kong magluto na lang ng gulay.

"Vegetables?"

"Hmmm." umungol lang siya habang nakatingin sa akin. He licked his lower lip, kaya napatingin ako doon. His lips are naturally red and it looks soft, parang gummy bear... Gumuhit ang isang ngisi doon kaya napakurap ako at agad na tumalikod para maghiwa ng talong.

My heart is beating eratically again.

Ipinilig ko ang ulo ko para mawala iyon sa isipan ko. Habang naghihiwa ay naramdaman ko siyang tumayo. Halos lumabas amg puso ko sa dibdib ng maramdaman siya sa aking likod.

Gusto kong umalis sa puwesto ko ngunit parang sadyang hinaharang niya ang daan sa magkabilang gilid ko.

"What are you doing?" nanigas ako ng maramdaman ang hininga niya sa tainga ko. Halos idikit ko ang sarili ko sa kitchen counter para hindi dumikit ang likod ko sa dibdib niya.

"N-naghihiwa ng talong. " nauutal kong sagot. Nalunok ko ang laway ko. Yvo can be so intimidating as always.

"I know..., I just wanna see how you do it." his voice is raspy and it's giving me chills, sobrang lapit niya kasi. Tumango na lang ako.

"Kumakain ka ng talong?" hindi ko alam pero yun na ang lumabas sa bibig ko para lang may mapag usapan.

"Uhuh, how about you?"

"Oo.." tumango ako."masarap naman ang talong eh." umalis siya sa likod ko at umikot sa harapan. Ngayon naman ay nakangisi na siya na parang natutuwa.

"Really? How'bout eating mine?" nakakunuot noong tumingin ako sa kanya.

"Bakit.. May talong ka pang iba.?" I look at the innocent eggplant na hawak niya.

Humalakhak siya ng malakas habang hawak ang tiyan niya.

"I knew you woudn't get it." mahinang wika niya at tumatawang tumingin siya sa naguguluhan kong ekspresyon.

"Yes I have.. somewhere." dagdag niya.

"Saan?" my head tilted.

"Its not time for you to see it yet."

"Kailan naman?" why does meeting with an eggplant is needed. It's just a vegetable.

"Soon enough." nagbaba ako ng tingin dahil kakaiba ang kislap ng kanyang tingin.

"Why soon enough? Maliit pa ba siya?" Nasamid siya sa kanyang iniinom, namumula ang muka.

"Where you saying my eggplant is small?"

"Diba nakatanim pa iyon tsaka maliit pa kaya kailangan pang lumaki." I explained. Muka namang siyang kumalma.

"Yeah, kailangan ng dilig." he smiled at me. I look at him curiously. He is being weird right now.