RUINS√(Unedited)

Chapter 34

"Hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa kaibigan ko." Narinig ko ang pamilyar na boses ni Niel.

"Hindi niyo alam kung gaano siya naghirap matapos lahat ng pangyayari"

"I-iho, alam kong malaki ang naging pagkukulang ko sa anak ko sobrang pinagsisisihan ko ang lahat. Sana ay mapatawad ninyo ako."

Naalerto ako ng marinig ang boses ng papa ko.

Anong ginagawa niya dito? Bakit siya nandito?

"Hindi ka po sa akin dapat manghingi ng tawad kundi sa anak niyo." Muling dumaan ang katahimikan ng ilang sandali.

"I admire Kit because she is a strong woman. Tinustusan niya ang sarili niyang pag-aaral. She work non-stop every weekend just to meet ends. Pinapahalagahan ko siya kaya't hanggang maaari ay pinoprotektahan ko siya sa mga taong madaling makapanakit sa kanya."

Rinig kong suminghot si papa. May pumisil sa kamay ko at alam kong si Yvo iyon. I wanted to open my eyes but I still feel sleepy.

"You are the reason why she became like this. Look at her now, she become unstable
Natakot ako ng makita siyang mag mental break down na babalik nanaman siya sa dati."

"What do you mean?" Yvo asked.

Napahugot ng malalim na hininga si Niel.

"Ayaw ko na sanang sabihin but to tell you, Kit tried to take her own life. Hindi lang isa ku di maraming beses. She must really felt hopeless and hatred consumed her. But you know what's funny?"

Naghari ang saglit na katahimikan.

"Even she kept on saying she hated all of you, that she will never fogive. She still the same Kit. Nangungilila pa rin siya at naghihintay. She is... softhearted."

***

I woke up in my deep slumber and the first thing I noticed is Yvo holding my hand. Nasa kawarto ko ako at maayos na ang silid. My forehead creased. Dahan dahan kong inalis ang kamay ko sa kanya.

Agad siyang napabangon at napatingin sa'kin. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya.

"Anong ginagawa mo dito?"  He is weirdly looking at me like observing me.

"Bakit?" agad siyang ngumiti saka umiling.
Maya maya ay magsalita ulit.

"Kitarni.. do you remember what happened?" medyo alanganin niyang tanong. Kumurap ako.

"May...nangyari ba?" nagulat ako ng himasin niya ang ulo ko, kagaya noong... college pa kami.

"Your mom named you well. Kitarni means enduring.. You're strong because despite the pain you've gone through, you endured and fight." namumula ang mata niyang sabi.

Tumingin siya sa akin na tila naghihintay ng sasabihin ko.

"Pero si Papa ang nagbigay ng pangalan ko." he blink twice and his mouth fell open.

There's a little smile on his lips. "Same old Kit."

"Stop saying that, I am not the same anymore."

"Ikaw pa rin iyan Kit, you're still that genuine innocent Kit."

Umirap ako. "I'm not innocent, I've already kissed and make out with a guy numerous times --" I was cut off when he pressed his lips to mine.

"Even so, for me it still you. The one who loves me - who loves the bully the most."

Tinulak ko ang mukha niya palayo sa'kin. Naiinis ako sa kayabangan niya.

"Ang yabang." the only thing I could say. Even so I dont want. My heartbeat raced when I heard his infamous chuckle.
Natigil lang siya ng may tumikhim sa pinto.
Sabby raising a brow at us.