RUINS√(Unedited)

Chapter 31

Nagtataka kong pinanood si Sabby na tinimplahan ako ulit ng kape. It's been one week since she insisted to always make my coffee for me.

"Anong meron?" kunot noo ko.

Naglumikot ang mata niya bago umiling.
"Just be thankful na may personal barista ka na oh diba bongga."

Ngumuso ako. She's really weird.

Tumikhim siya bago umupo sa tabi ko. "W-wala ka bang naaalala na nangyari sa party?"

I gave her an 'again' look. Pang ilang beses na kasi niyang tinanong ito noong mga nakaraang araw pa.

Humigop ako ng kape at abang na abang siya doon.

"May nilagay ka ba sa kape ko?"

"H-Huh?! Wala ah!" sigaw niya.

Napatalon tuloy ako sa gulat. "Bakit ka ba nakasigaw? Tinatanong ko lang kung nilagyan mo ba ito ng maraming cream"

Umiling siya. "Wala, sakto lang nilagay ko. Bakit anong lasa?"

"Lasang... Kape?"

Napaubo ako ng batukan niya ako ng malakas.

"Ano bang problema mo? Seriously are you okay?" inis kong tanong.

Napahimas siya sa dibdib niya saka huminga ng malalim.

"Eh ikaw eh! Pinapakaba mo ako!"

I shrugged. "Para kang may ginawang kasalanan." nanigas nanaman siya.

"Huy!"

"Ay potacca! Walanghiya!" Kinurot niya ng pino ang tagiliran ko kaya halos mapaangat ako sa upuan ko.

She's so brutal.

One week had passed since the party and everthings seems pretty normal. Walang Yvo na nag aabang sa labas ng trabaho.

Last time I saw him was he insisted to take me home after the party. I guess he finally read between the lines.

"Kit?"

"Hhmm?"

"Are you really okay?" concern is evident on Sabby's voice.

"Yeah bakit?"

"Hindi ba nabagok ang ulo mo or something?"

Kumunot ang noo ko muli.

"I'm fine and healthy." I deadpanned.

"Healthy my ass." she muttered but I did not get to hear it.

Buong hapon ay magdamagan lang kaming nanuod at bandang hapon nang mapagdesisisyunan naming mag grocery.

Although its weird that Sabby kept on asking me things. Ano bang nangyari sa party?

Sabby went to get soaps and I for the kitchen stuffs. I look up to the highest shelve. This is what I don't want in shopping. Hindi ko abot yung nasa taas.

I tiptoed but still can't reach. Inis na napabuntung hininga ako. I gasped when I felt someone in my back and reach for it.

Gulat akong tumingala sa likod para lang maasar nang makita ko siya.

I secretly roll my eyes before attempting to break free from his cage.

"Ano ba?" inis kong tanong nang lalo pa niya akong ipitin.

He was towering me at alam kong nasa may dulo kami sa kung saan walang tao banda.

Kung may makakakita man ay malamang na hindi ako makikita dahil natakpan na ako.