RUINS√(Unedited)

Chapter 39

Tinanggap ko ng may mali sa sarili ko. Ang mga pagkalimot ang sintomas niyon. Hindi man ipakita ni mama ay pansin ko ang paghihinagpis niya tungkol sa naging kalagayan ko. Minsan ko siyang narinig na umiiyak sa kanyang silid, marahil ay sinisi ang sarili sa nangyari sa'kin.

I started counselling session with my psychiatrist. Ang sabi ay nagkaroon ako ng Diccosiative amnesia. Dissociative amnesia occurs when a person blocks out certain events, often associated with stress or trauma at iyon ang nagyari sa akin.

Unti unti niyang ipinapamulat ang mga bagay sakin and advice me to clear my path with the people in my life.

I started my medication with the help of my mother. I started seeing things in a new light. That bad things happen and all I need to do is to be strong, accept it and face headstrong, in that way I will surpass my ordeal.

Tahimik kong pinagmasadan ang dagat na kalmado.

Apat na buwan. Apat na buwan na mula nang huli ko siyang nakita. Sinabi ko kay mama ang lahat ng pinagdaanan ko at araw araw kong nakikita ang kagustuhan niyang bumawi sakin.

Tumayo na ako para umuwi pero laking gulat ko ng mabungaran ko ang muka niyang malamlam na nakatitig sa'kin.

My heart paced fast instantly. Hindi hadlang ang malakas na hangin para maputol ang pagtititigan naming dalawa. Tahimik. Tahimik pero kumportable.

He suddenly smile. The smile he rarely gives me back then. His rare smile that I always wanted to see. The smile that back then make my heart thumped in joy but now in pain.

Lumunok ako bago nag iwas ng tingin. In my pheripheral vision how his smile faded away.

"A-Anong ginagawa mo dito?"

"I am going wherever you are Kit." mapait akong napangiti saka umiling.

"Hindi na, matagal na kitang sinukuan Yvo." I just feel drained and hurt. Gusto ko sanang magsaya sa nakikitang emosyon sa kanyang mga mata ngunit hundi ko magawa. Humakbang siya palapit bago bingasak ang mga tuhod sa buhanginan.

"K-Kit nagsisisi na ako ng sobra please give me a chance." mariin akong pumikit.

"Inaamin ko I am a jerk, alam ko na noong una palang na ipinagkasundo tayo. I wanted you to hate me but I am only fooling myself. Mahal kita Kit. M-Mahal na mahal kita." Nakaramdam ako ng galit sa narinig. Really?!

"Kung mahal mo ako, hindi mo ako lolokohin at iiwan ng ganun. Ang sakit Yvo. I believed all your lies! Suddenly you'll say words like that. Sa kagustuhan mong iligtas si Bridgette ako naman yung nilugmok mo! Kung talagang mahal mo ako you will not leave me back then Yvo!" ang sakit parin pala hanggang ngayon. Him leaving with another woman hurts me the most.

"I-I had no choice back then pero kung alam ko lang Kit, hindi na sana ako sumama sa kanya. She threatened me that she will kill herself." mapait akong natawa.

"Marunong ka palang makisimpatya? You made my life hell while you wan't Bridge's life to be all well?" Napaka unfair. Ang sakit sa dibdib na isipin ang ganun. Isinantabi niya ako. Tumango ako.

"I'll do everything for you to forgive me K-Kit. I love you."

"Ang sakit Yvo, tuwing nakikita kita ay wala akong maisip kundi galit." The pain in his eyes is so much visible. Gone was his cold demeanor.

"Hindi ako titigil Kit.. You can hurt me all you want just please forgive me."

"I don't do revenge Yvo. You know why..?"

"Dahil matagal na kitang sinukuan."

"Ako hindi Kit. Hinding hindi kita susukuan."

***

Pagkagising ko kinabukasan ay nagulat ako ng makita si Yvo na nagsisibak sa gilid ng bahay. My forehead creased.

"Ma? Bakit nandito siya?" ngumiti siya sa akin.

"Natutuwa akong makitang may nagmamahal ng tapat sa'yo anak. I see that you love him, give yourself a chance before it's too late."

Abala kami sa pag aayos para sa paglalako sa wet market ng lumapit siya sa amin. Walang imik niyang pinagbubuhat ang mga palanggana ng isda. At ang ikinainis ko pa'y talagang sumama pa siya hanggang sa panindahan. Panay ang hagikgik at sulyap ng mga kababaihan sa puwesto namin.

"Emerina! Kay gaganda at gagwapo naman ng mga tiga tinda niyo, aba'y agad na mauubos ang paninda kung ganyan!" kantyaw ng ilan. Ngingiti ngiti lang naman ang katabi ko.

"Jane!" napalingon ako sa bagong dating. Kumakaway si Harris na papalapit sa amin.

"Sus mukang papakyawin nanaman ng manliligaw mo ang tinda mo Kit." mabilis pa sa alas kwatrong lumingon si Yvo sa akin ng kubot noo.

"Manliligaw?" tinaasan ko siya ng kilay saka hindi sinagot.

"Goodmorning Jane!" bati ni Harris ng makalapit, nginitan ko siya.

"Magandang umaga Harris bibili ka ulit?" tumango tango siya habang nakatingin sa'kin.

"Tsk." Hindi ko siya pinansin. Inabot ko kay Harris ang isang kilong isda. Akmang aabutin ko ang bayad ng may nauna ng kamay ang umabot doon.

"Ako na." matalim ang tingin niya sa kaharap.

"Oh kaibigan mo Jane?"

"I'm not her friend dumbass. I'm his boyfriend." mabilis niyang sagot na ikinatulala ni Harris.

"G-Ganun ba? Sige una na ako ha Jane?" tinanguan ko siya. Pagkaalis ay masama kong tinignan si Yvo.

"Pwede ba? Huwag mong tinatakot ang mga kustomer namin." naging malumanay ang ekspresyon niya.

"I was not. He's flirting with you-" tinalikuran ko na siya.

"Hi! Pabili naman ako ng pogi-este ng isda po." bugnot kong inasikaso ang kustomer na panay ang pa cute.

"Thanks pogi byebye!" paalam niya pa sa katabi kong tagakilo lang naman.

Kinagabihan ay nagulat pa ako ng nasa bahay pa rin siya.

"Wala ka bang balak umuwi? Wala kang matutulugan dito." masungit kong tanong.

"I can sleep on the couch." tinignan ko ang maliit na sopang tinutukoy niya.

"Pwede mo naman siyang patulugin sa kwarto mo 'nak kasya naman yata kayo doon." my eyes widen. No way!

"Ayoko, dyan ka sa labas." tinungo ko amg kwarto saka humiga. It's already 8 in the evening. Tanging kuliglig nalang ang maririnig sa tahimik na probinsiya. Sinubukan kong pumikit pero paulit ulit sa isip ko si Yvo na hindi makakatulog ng maayos. Ilang minuto pa ay dahn dahan akong tumayo. Okay, sisilip lang. Gusto kong tignan kung tulog na ba siya.

Pagbukas ko ng pinto ay muntik akong mapasigaw nang mabungaran ang bulto na nakatayo katapat ng pinto.

"AAHH-" maagap niyang tinakpan ang bibig ko at pinasok sa loob. Sinipa niya ang pinto kaya sumara.

"Y-Yvo? Anong ginagawa mo dito?!" bulong na sigaw ko. "Lumabas ka!"

"I can't sleep." namumungay ang kanyang mata. Napaatras ako ng humakbang siya papalapit sa'kin. Kakaiba ang tahip ng dibdib ko.

"S-Stop, huwag kang lalapit." In the darkness I saw him smirked. The mean smirked he'd always wear back then. Napalunok ako ng tuluyan siyang nakalapit at mahigpit na hinawakan ang magkabilaang baywang ko.

"Anong binabalak mo ha? Let go of me!" gigil na saad ko ngunit mas lalo niya pa akong nilapit sa kanya. My body crush to his. Mahigpit akong napapikit saka tumingin sa gilid. My heart is thumping so fast. Pagmulat ay napatingin ako sa kanyang mga mata.

His eyes were shouting a very different expression he always show. He groaned before crushing his lips to mine. Natuod ako habang patuloy niya akong hinahalikan. The heat is slowly eating me. I created noise that seems not so me. Binuka ko ang labi saka ginaya ang galaw niya. My eyes widened when he suddenly carried me to bed. Mabilis na nagkalasan ang mga damit ko. He kissed me on my lips before positioning his self. Napakabilis ng mga pangyayari

"Mahal kita." My eyes misted by the overwhelming emotion. Mahigpit akong napahawak sa kanyang braso ng tuluyan niyang kunin ang aking kainosentehan. He kept on murmuring and saying sweet nothings to my ear as he continue to move. The night was filled moans and groans so as the new addicting sensation he made me feel.