Bölüm yazarı: renvoin
atlantis | nomin
11 Nisan 2001
savaşın yirmi üçüncü günü
Başı omzumda, dakikalardır uyuyor, uyandırmaya kıyamıyorum. Kirpiklerinin gölgesi düşüyor elmacık kemiklerine doğru, onu seyrediyorum. Güneş ışığının yüzüne yansımasıyla daha bir güzel görünüyor. Yüzündeki yaraları, kirleri önemsemiyorum.
Parmaklarımı parmaklarının arasından geçiriyorum yavaşça, onu uyandırmamak için çaba sarf ediyorum. Uyanırsa uyumadığımı görüp dert edinir kendine, biliyorum. Günlerdir uyumuyoruz, uyumak için durduk fakat uyuyamıyorum.
Onu korumak zorundayım. Ben uyurken ona bir şey olsun istemiyorum. Askerler bizi bulursa eğer, kaçması için kolaylık sağlayacağım; bu yüzden uyanık kalmak zorundayım.
Eli elimle artık, baş parmağımla okşuyorum elinin üstünü. Soğuktan kurumuş hep, yara içinde kalmış parmakları. Yavaşça kaldırıyorum elini elimden ayırmadan, öpüyorum hafifçe, tekrar indiriyorum ardından.
Uykusu hafiftir, uyanır hemen. Hareket etmeye korkuyorum.
Gözlerimi gezdiriyorum cılız bedeninde. Yemek yemiyor günlerdir, sorun değilmiş gibi davranıyor; hayatta en çok sevdiği şey yemek yemektir oysa.
Derin bir iç çekiyorum, gözlerim doluyor istemsizce. Ona daha iyi bakamadığım için kızıyorum kendime.
Saçlarına küçük öpücükler konduruyorum. Ona sonmuşçasına sarılmak, hislerimi tekrar tekrar anlatmak istiyorum.
Kurtulamayacağız, esirleri olacağız askerlerin, biliyorum. Öldürüleceğiz belki, ayrılacağız bir şekilde fakat bırakmak istemiyorum.
Gülümsüyorum gözyaşlarım akarken. Uyansın, yanağıma bastırsın parmaklarını, sakinleşeyim istiyorum. Aklıma öldüğü düşüncesi geliyor, çıldıracak gibi oluyorum.
Kurtaramam kendimi, belki onu da kurtaramam, hiçbir özelliği olmayan sıradan bir adamım ben.
Dolu gözlerimi sevgilimin yüzünde gezdiriyorum. Güçsüz olduğumu biliyor; ama güveniyor bana, aptallık ettiğinin farkında ya da değil.
Titrek bir nefes veriyorum dudaklarımın arasından, fısıldıyorum ardından.
"Üzgünüm.
Bizi kurtaramam Atlantis'im.
Düşeriz."
...
14 Nisan 2001
Yürüyoruz harabelerin arasında. Sessiz olmaya çalışıyoruz, parmak uçlarımıza basıyoruz bazen.
Hava soğuk fakat üşümüyorum ben. Elimi tutuyor iki eliyle, ısınıyorum.
Seviyorum ve sevildiğimi hissediyorum.
Üstünde bir örtü var sevgilimin. Nereden bulduğunu bilmiyorum fakat pek bir yakışmış üstüne, bunun hakkında konuşamıyorum.
Ayaklarımızda yırtılmış ayakkabılarımız var, ayaklarımız yara içinde. Benim için sorun değil fakat sevgilimin canı yanıyor, ayağına camlar batıyor; anlayabiliyorum.
Yürümek zorundayız. Başka çaremiz yok.
Onu taşıyabileceğimi söylüyorum her seferinde. O ise reddediyor beni, ardından yanaklarımdan öpüyor uzun uzun.
