Since We Met That Night

CHAPTER 38

"Sinungaling ka!"

I wiped my tears using my hand while looking at Ivan. Gustong gusto ko siya saktan, ibato 'yung mga gamit na nakikita ko ngayon pero hindi ko magawa. Nanghihina na 'ko.

"I-i'm sorry!" Ivan looked away before he bite his lower lip. "Please don't cry, love!"

"P-please don't cry?" Natatawa ko pang pag uulit sa sinabi niya. "Pagkatapos ko malaman na nagsisinungaling ka saakin, sasabihin mong huwag akong umiyak?"

"H-hindi ko naman sinasadya!" Napahawak siya sa mukha niya.

"Naririnig mo ba 'yang sinasabi mo? Hindi mo sinasadya? Tangina! Pa ulit ulit kana lang nagsisinungaling. Sinabi mo saakin na hindi na mauulit pero... " I scoffed before looking away. "Bakit kailangan mo ulit mag sinungaling saakin, Ivan? Hindi kana ba nagtitiwala saakin? Wala naman akong ginawang masama sa 'yo, ah! Lagi akong may oras para sa 'yo kahit ikaw mismo ay wala."

"Wala! Wala kang ginawang masama, ako ang meron! I'm so sorry! I was just worried na pag awayan natin 'to, ayaw din ni Aaliyah malaman mo kasi sinabi ko sa kanya na nagseselos ka nga saamin! I'm sorry, please!" Dahan dahan siyang lumapit saakin but I sign to stop using my hands.

"D-don't come near me!" I said, sobbing.

"Love!" Ivan called me softly.

"Stop calling me love, Ivan, you don't love me!" I said, shaking my head.

"Mahal kita!" Diin niyang tugon. "I didn't meant to lie. I was just... afraid!

"Damn you! If you love me, you won't lie to me again! Hindi mo ako mahal, Ivan. Tama ka, hindi mo sinasadya mag sinungaling ulit saakin dahil choice mo na 'yon and I wanted to hate you for doing this shit again!" I looked away as my eyes started to cry again. "You know what, Ivan? Go home!"

"No! I won't go home hanggang sa hindi natin 'to napaguusapan!" Galit niyang tugon saakin.

"Hindi ba obvious, Jidaro? Give me some time to think, to rest, to calm! Just go home, please!" I put my hands on my face.

"Can't you do that with me?" He asked, confused.

"Tangina! Umuwi kana!" I shouted.

"Noona.." Mahinang tawag saakin ni Kiko na nasa likuran ni Ivan.

"Love, p--"

"You'll go home or I'll end our relationship today?" I asked not taking my eyes off on him. I saw how Ivan eye's widened. "Matalino kang tao, Ivan, hindi ba? Naiintindihan mo naman siguro sinasabi ko! Gusto ko umuwi ka, magpahinga ka na at huwag mo muna ako kausapin!"

Tinalikuran ko siya! Si Minjae ay nasa likuran ko pala habang naka tungo, hindi ko siya pinansin at nag dare-daretyo sa loob ng kwarto ko. Padabog kung binuksan at sinarado ang pinto bago isinubsob ang mukha ko sa unan bago doon bumuhos ang luha ko.

I expected too much! Masyado akong naging kampante na hindi niya ako sasaktan o lolokohin pero mali pala ako. Nagmahal lang naman ako, bakit kailangan masaktan? Bakit kailangan masaktan tuwing magmamahal ka?

"Nayoung-ah, open the door! Ivan already left!" Minjae knock my door twice.

"Leave! I wanted to be alone!" I shouted.