Magical Love (Book One)

KABANATA 27

Kabanata 27

Love

--

I don’t care about everything anymore, that’s what my mind and heart keep saying as I walk. I don’t care where she came from. I don't care if we can't be together, I will still make her mine. I don’t care if we came from different worlds. I don’t care if our worlds will never meet. I don’t care if I get hurt eventually.

I want to be with her. I want to hug her. I want to love her. I want to touch her. I want to stare at her. I want to do the things I love while with her. I just want her here. Kahit alam kong sandali lang. Kahit alam kong masasaktan rin ako sa huli. Kahit alam kong walang pag asa. Gusto ko siyang makasama, hanggat nandito siya at hindi umaalis.

I don't care if she leaves me one day. I want to love her freely, without thinking about our situation. Kaya kong magpanggap na tao siya kahit masakit sa akin iyon. Gusto ko lang siyang mahalin. Kung hindi niya man kayang suklian ang pamamahal ko, ayos lang. Pero kung mamahalin niya rin ako pabalik, mas magiging masaya ako.

If in exchange for my love for her is eternal pain, why not just hurt me forever?

Hinila ko ang braso niya nang maabutan. Nagulat siya pero agad ring naging iritado ang mukha nang nakitang ako ang humila sa kanya. Sinubukan niyang bawiin ang braso niya pero hindi ko siya hinayaan.

"Ano ba! Let me go! Ano bang ginagawa mo rito?" Iritado niyang tanong.

Mariin ko siyang tinitigan.

"Bakit ka sumunod? Bakit iniwan mo ang babae mo roon? Doon ka na nga!"

Sinubukan niya ulit magpumiglas pero hindi ko pa rin siya pinakawalan.

"Ano ba, Arthur! Maraming nakakakita sayo!"

I don’t care if a lot of people are looking at me right now. Isipin na nilang baliw ako, mag uusap tayo.

"Mag usap tayo," mariin kong sambit.

"Ano pang dapat nating pag usapan? Let go of me!"

I didn't let her go. Instead I pulled her to the side of the big tree there away from the confused people looking at me. I'm sure they think I'm crazy now but I don't care. Hinila ko si Bella papunta sa punong iyon.

"Ano ba, Arthur! Nababaliw ka na ba?" Iritado nang sambit ni Bella.

"I want us to talk," mariin kong sinabi at binitawan siya.

Iritado siyang tumingin sa akin. "Ano naman ang pag uusapan natin? Pwede ba? Why don't you just go back to that girl! After all, you seem to enjoy talking to her!"

Hindi ako nagsalita. Seryoso ko lang siyang tinignan.

"Ano? Bumalik ka na don! I don't need you here! And we don't have to talk anymore. Baka kayo nung babaeng iyon marami pang kailangang pag usapan!"

"Why are you pushing me to her when you're obviously irritated with it?" Tanong ko.

Sandali siyang hindi nakapag salita roon. "Anong iritado? I'm not irritated! Ganito na ang ugali ko simula nang nagawa ako kaya bumalik ka na don! You don't have to follow me here anymore. Hindi naman ako lalayo!"

"Stop shouting. Pwede tayong mag usap nang hindi nagsisigawan."

Natigil siya pero masama pa rin ang tingin sa akin. Nag iwas siya ng tingin. Huminga naman ako ng malalim at nagsalita.