His Girl [[Part two]]

Hoofdstuk 26

We waren alweer twee maanden verder nadat de kinderrechter zijn besluit had genomen.  Eerlijk gezegd was ik heel erg blij met het resultaat. Tara mocht bij ons komen wonen, op een voorwaarde, één keer in de maand moesten we alles vertellen bij Jeugdzorg over hoe het gaat met Tara.
Tussen mij en Justin gaat het zo goed nu. Justin is weer aan het touren en ik probeer een goede moeder te zijn voor Tara. 

Tara gaat nu naar een goede basisschool en heeft veel vriendinnetjes gemaakt. En gelukkig word ze niet gepest, haar juffrouw vertelde me zelfs dat ze al aardig populair begon te worden. En maaktte me aan het lachen. want Tara vertelde me dat ze alleen vriendinnen wilde en verder niks. 

'Ga je zometeen mee naar de kapster toe? Ik moet mijn haren knippen.' Vraag ik aan Tara. Ze knikt enthousiast en ik glimlach. 
'Oh ja, vanavond komt papa met Cody op televisie, zullen we dat gaan kijken?' Tara begint te springen en gilt. 
'Ja!' Roept ze enthousiast. Ik begin te lachen en trek ondertussen mijn All Stars aan. 

----

Aangekomen bij de kapster vertel ik dat ik mijn haren kort wil en zwart wil laten verven. 
Als ik in de stoel zit kijk in naar Tara die geïntereseerd kijkt naar wat de kapster doet. 
'Mama, als ik later groot ben, wil ik ook kapster worden.' Ik glimlach.
'Leuk hoor.' Grijns ik. 
Tara vertelt de kapster allemaal verhaaltjes over school en ik luister aandachtig mee. Ze doet me denken aan mijn jongere jaren, niet dat ik nu bejaard ben, maar toen ik negen, tien jaar was leek alles ook een paradijs. Jammer genoeg gaat alles zo snel voorbij. Voor je het weet ben je een puber en maakt het leven je het zo lastig.  Als je ouder wordt , lijkt alles zo lastig, zo moeilijk, terwijl je eigenlijk hetzelf moeilijk maakt.  
Maar nadat je ouder wordt, ga je meer nadenken over alles. Vroeger was je altijd naìef, maar nu? Nu moet ik eerst twintig nadenken voor ik iets wil of ga doen. 

'Mama, gaan we zometeen ijsje eten?' Vraagt Tara onschuldig. Ik glimlach en knik.
'Natuurlijk, zullen we anders zometeen naar onze favoriete salon gaan?' Grijns ik. Tara glimlacht en knikt. 

Nadat ik afgerekent heb , loop ik samen met Tara naar buiten en zie allemaal journalisten staan. Allerlei vragen worden naar ons geroepen , maar vooral naar Tara. Ze vragen over hoe ze bij ons komt en ik kan aan Tara zien dat ze bang is. 
Snel pak ik haar handje vast en ren naar de auto toe. 

'Mama, dat was eng.' Snikt ze. Ik knik en geef haar een kus op haar voorhoofd. 
'Ik weet het lieverd. Het zijn allemaal mensen die je pijn willen gaan doen, dus trap nooit in hun verhalen. Geloof nooit wat ze zeggen, tenzij je zeker weet wat er is gebeurd, oké?' Tara knikt en pakt mijn hand vast terwijl we naar onze favoritie salon rijden.

Ik snap het niet, hoe durven ze! Woede borrelt bij me op, maar hou me in omdat Tara naast me zit. Tara zit met een grote chocoladebolletje en ik met een vanillebolletje. Ik zie dat Tara overduidelijk geniet, maar ik geniet meer. Ik dacht dat deze dag leuk zo worden, en het was super leuk totdat de journalisten moesten komen. Waarom proberen ze Tara zo op te fucken? Tara heeft niks misdaan dus ze moeten haar met rust laten. 

'Mama, waarom kijk je zo boos?' Ik schrik op uit mijn gedachtens en kijk Tara aan. 
' Ik dacht gewoon aan iets. Niks bijzonders.' Glimlach ik geforceerd. 
Tara knikt en eet verder met haar ijsje. 
Was het wel het goede om Tara in huis te nemen? En op te voeden als mijn eigen dochter? Ik wist dat zou gebeuren, maar volgens mij was te enthousiast over het feit dat ik iemand mag opvoeden, dat ik moeder kan zijn...