His Girl [[Part two]]

Hoofdstuk 20

Oh my freaking god :o

1,166 lezers Whoopwhoop. Dankjullie allemaal soo much ♥

Enjoy♥

-

Daar zit ik dan, voor de piano bedenkend wat voor liedje ik zal spelen. Mijn mind even op nul zetten en gewoon op muziek zetten. 

Mijn vingers glijden over de toetsen heen en besef dat ik zomaar ineens inspiratie krijg, maar ik zal er toch niks mee doen.

Ik stop met spelen en loop terug naar mijn slaapkamer waar Justin nog ligt te slapen.

Ik glimlach.

Hij is ook zo lief als hij slaapt. Het idee dat Justin nu droomt over eenhoorns is geweldig, maar ik ken Justin, die droomt over alles behalve eenhoorns.

'Is het aanzicht mooi?' Grijnst Justin.

Ik merk dat ik staar en kijk gauw weg.

'Ja, ik keek alleen even of je nog sliep.'

Justin knikt en springt het bed uit. Hij loopt naar me toe en geeft me een kus.

'Ik hou van je.' Fluistert hij in mijn oor.

'Ik ook van jou.'

**

Mijn telefoon trilt nu al voor de derde keer, maar elke keer durf ik niet op te nemen. Ik klink misschien gek, maar waarschijnlijk zijn het die mensen van Tara. En ik kan géén slecht nieuws ontvangen.

'Neem nou eens op, zelfs hier hoor ik die trillingen.' Lacht Justin.

Voorzichtig knik ik en neem dan uiteindelijk op.

>>. Hallo met Nevaeh?

<<. Hallo, met Ingrid Jansen, ik bel u namens Jeugdzorg.

>>. Oké, wat kan ik voor u doen?

<<. Ik wil dat u en Justin drew Bieber even langs komen. Ik spreek deze informatie niet graag via de telefoon uit.

>>. Oké, dat is prima. Hoe laat wilt u ons ontvangen?

<<. Half 1.

>>. Is goed, dag.

Zuchtend hang ik op. Als erg maar niks ernstigs is met Justin.

'Wie was dat?' Vraagt Justin nieuwschierig.

'Dat was Ingrid Jansen van bureau Jeugdzorg. Ze wilt ons ontvangen om half één om iets te melden over Tara.' Vertel ik in een hap adem.

Justin knikt en kijkt op de klok.

'Het is nu half twaalf, dus ik zal me eens klaarmaken.' Ik knik en geef Justin een kus.

Gestresset loop ik door de kamer. Ik weet het niet meer.

Wat nou als Tara helemaal niet meer bij ons mag komen wonen?

Allerlei gedachtes gaan door mij heen.

Terwijl ik mijn haar probeer te fixen komt Justin de kamer inlopen en slaat zijn arme om m'n zij.

'Wees niet bang. Alles komt goed.' Het lijkt net of Justin mijn gedachtens kan lezen.

Als antwoord geef ik Justin een kus en geef een geforceerde lach.

Samen lopen we naar de auto toe en rijden naar Bureau Jeugdzorg toe.

Hopend dat alles goed komt.