His Girl [[Part two]]

Hoofdstuk 29

Justins POV:

'Goede morgen, vandaag een extra uitzending over de overval die 30 April 2015 heeft plaatsgevonden in Stratford.'

Fronsend loop ik naar de woonkamer toe waar de tv al luid aanstaat.
Ergens ben ik bang dat Nevaeh erbij was, want ze is niet thuis en neemt haar telefoon ook niet op.
Ik ga op de bank zitten en luister aandachtig verder.
'De verdachten waren twee mannen met allebei een wapen in hun hand. Ze schoten meerdere keren in het rond om de werkgevers en de klanten bang te maken. We hebben van een ooggetuige gehoord dat hun een vrouw van rond de twintig mee zouden hebben genomen.'
Mijn ogen springen bijna uit mijn ogen als ik verder luister. Ik kan mijn oren niet geloven en besef dat ze Nevaeh hebben meegenomen.
Zelfs de presentator van het nieuws noemt haar naam.

Gelijk loop ik naar mijn telefoon en bel de politie op. Zenuwen gieren door mijn lijf als ik besef dat mijn meisje, mijn love ontvoerd is.
Wat moet Tara nou wel niet denken?
Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond als ik de politie hoor zeggen dat ze er alles aan doen om haar te zorgen.

Ondanks alles hoop ik dat ze haar vinden. Ik weet wel waarom ze Nevaeh hebben uitgekozen. Zij is beroemd, heeft mij als vriend en is dus de ideale slachtoffer.

Met mijn handen in mijn haar loop ik heen en weer door de kamer.
Wat moet ik nou doen? Ik kan wel gillen en schreeuwen , maar blijf rustig , want Tara zit boven en ik wil niet dat ze me hoort.

Na een aantal telefoon gesprekken te hebben gepleegd, hoor ik de deurbel gaan. Hopend met goed nieuws loop ik naar deur maar vindt alleen een klein gerommeld briefje.
Fronsend maak ik hem open en lees wat er staat.

'Jammer hè, als je mooie, naïeve meisje weg is? Hoe voelt het nou Justin? '

Ik probeer rustig te ademen maar het lukt niet. Fuck man!
Wat denken ze nou? Dat ze zomaar Nevaeh kunnen ontvoeren? Hell no.

'Tara?' Roep ik beneden vanaf de trap. Tara komt vrolijk de trap aflopen en kijkt mij vragend aan.
'Ja papa, wat is er?'
Ik zucht.
'Je gaat een tijdje naar oma toe. Er is iets met mama, maar maak je maar geen zorgen. Alles komt goed.'
Eigenlijk wist ik nou niet wie ik aan het overtuigen was, mijzelf of Tara?
Het maakte ook allemaal niks meer uit. Een ding telt en dat is Nevaeh vinden.
Tara knikt en trekt haar witte All Stars aan.

Zonder te zeuren of dingen te vragen loopt ze mee naar de auto toe.

—

Als we bij mijn moeder zijn aangekomen geef ik Tara een kus en zeg haar gedag. Ook is het belangrijk voor haar dat ik Nevaeh vindt. Het maakt niet uit hoe. Al zou ik zelfs door het vuur moeten gaan zou ik het doen.

Langzaam rijd ik weer rond door de stad om te kijken naar verdachte pakhuizen die helemaal leeg staan, maar bijna geen een staat leeg.
Zorgen en zenuwen nemen mijn lichaam over en even weet ik niet meer wat ik moet doen.

Ik gun haar dit niet. Na alles wat ze heeft meegemaakt is zij juist de laatste die dit verdient. Zij verdient een goed leven, geen leven waarbij ontvoering thuis hoort.
Onderweg krijg ik een goed idee. Ryan is best wel goed in hacken en shit, dus misschien kan hij mij helpen.

Met een rot vaart rijd ik naar Ryan in de hoop dat hij mij kan helpen.

——

Tadaaa!! Weer een nieuw hoofdstuk. Damn ik hoop echt dat Nevaeh weer terug komt =((