His Girl [[Part two]]

Hoofdstuk 2

Met veel buikpijn word ik wakker. Ik probeer recht op te zitten, maar het lukt niet. Als het me dan eindelijk gelukt is , merk ik niet dat ik in mijn eigen bed lig. Ik slaak een gilletje. Waarom zie ik wazig? En waarom ben ik niet thuis? 'Waar ben ik?' Piep ik. Geen een normaal woord komt uit mijn mond. Oké, dit maakt me een beetje heel erg bang. 'Nevaeh?' Hoor ik een hele bekende stem roepen. Een veel te bekende stem, zo bekend dat het me gewoon bang maakt. 

Ik probeer goed om me heen te kijken, maar kan niet goed kijken. Damn, waarom moet ik nou weer wazig zien. 

'Waar ben ik?' Piep ik nog een keer. Goh, het lijkt net of er een muis in me zit en mij bezit in plaats van ikzelf. 

'Nevaeh je bent in het ziekenhuis.' Hoor ik nu een andere stem. Wacht, waarom zou ik in het ziekenhuis liggen? Ik ga weer goed liggen en probeer met mijn arm naar mijn oog te gaan om er in te wrijven, maar ik krijg mijn arm niet opgetilt. Ik sluit me ogen, en open ze weer. Yes ik zie beter. Een schok gaat door mijn lijf als ik daar een vermoeide, onverzorgde Justin ziet zitten.

'Justin?' Stotter ik. Justin kijkt op en pakt mijn hand vast. Fronzend kijk ik naar mijn hand. 

'Jij was toch... dood?' Justin kijkt mij raar aan en glimlacht.

'Nee lieverd, ik ben niet dood, nooit geweest.' 

Nu is het mijn beurt om raar te kijken. 'Hoe bedoel je nooit geweest, we waren net getrouwd, en jij werd neergeschoten?' Justin kijkt verward om zich heen. 

'Nee lieverd, de realiteit is dat jij vier maanden in coma hebt gelegen na dat auto ongeluk.' Mompelt Justin. Oké, nu snap ik er officieel niks meer van! Ik was toch toen gewoon wakker geworden? 

'Dus je had me helemaal nog niet ten huwelijk gevraagd, en ik ben ook nog geen 19?' Justin knikt. Oh. 

Ik kijk strak voor me uit, maar kijk al gauw weer naar Justin toe. Wow, wie had ooit gedacht dat.. dat hij uberhaüpt nog leeft? Droom ik? Ik probeer in mijn arm te knijpen, wat nog al raar eruit ziet als je niet kan bewegen.  

'Maar lieverd, welcome back.' Justin geeft me een kus op mijn wang en ik glimlach. Het is jammer dat hij mij nooit ten huwelijk heeft gevraagd, maar ja. Ooit zal het wel gebeuren.

Als ik weer wakker wordt, zie ik Justin ook slapen in zijn stoel. Ik glimlach. Ondanks dat ik in coma lag, en niet meer wat er allemaal is gebeurt, ben ik gelukkig. Alleen maar omdat Justin er weer is.  Weer bij mij is. En het maakt me niet uit dat ik niet getrouwd ben met hem. Liever met hem zijn, dan getrouwd zijn met hem, maar zonder hem leven. Justin opent zijn ogen en kijkt mij aan. Ik glimlach. 'Did you miss me?' Zeg ik met een glimlach.

'Nah, ik vond het wel rustig.' Grapt Justin. Zogenaamd boos kijk ik hem aan. Maar lang hou ik dat niet vol en geef hem een kus. 

Als ik weer wil probeer te slapen, omdat ik hoofdpijn heb, komt de dokter binnen. 'Hey Nevaeh, hoe gaat het met je?' 

Ik knik, ondanks dat ik weet dat ik lieg. Mijn hoofd doet zoveel pijn, maar ik geef geen kik, want ik wil zo snel mogelijk naar huis.

'Wanneer mag ik naar huis toe dokter?' Vraag ik nieuwschierig. De dokter kijkt bedenkelijk en kijkt dan naar Justin.

'Als die jongenman daar beloofd goed voor jou te zorgen, zou je morgen al naar huis mogen.' Zegt hij terwijl hij naar Justin wijst. Justin knikt en geeft me een kus.

Eindelijk mag ik naar huis toe! Yes. Ik kan wel gillen nu. 

'Ugh, ik wil snel weer douche.' Mompel ik kijkend naar mijn haar terwijl ik mijn spiegel pak.

Mijn rode haar was nu rode spaggeti (a/n geen idee hoe je het schrijft) met nog geen gehaktballen erin. Zo vettig is het.

Justin grinnikt. 'Ja dat snap ik.' 

Ik glimlach en geef hem een kus. I missed him so much! 

***

a/n , Ik weet dat ik His Girl al eens gemaakt had, en ook af had. Maar ik wou een ander boek maken over vampieren idk why. En toen wou ik hem ook weer verwijderen... maar toen verwijderde ik His Girl 2. Ik voel me zo stom -.- Ughhh!!!