His Girl [[Part two]]

Hoofdstuk 31

Heyy!! Examens komen er a.s week aan en ik ben super zenuwachtig!!!

Maar goed , ik wou even melden dat elke keer als ik een hoofdstuk wil uploaden er dan een (Trouwe) lezer wordt genoemd in een hoofdstuk! Duss vote en comment ♥

Hier een nieuw hoofdstuk.

—-

JUSTINS POV:

'Oké, dus als ik het goed begrijp wordt Russel morgenochtend gearresteerd als hij in zijn lievelingscafé zit?' Vraag ik vol ongeloof.

De politieagent knikt en gaat verder met zijn verhaal.

'We kunnen hem het best oppakken als hij niks vermoedend in zijn café zit. Zo kan hij ons vertellen waar Nevaeh zit en dan kunnen wij haar redden.'

Ik schudt mijn hoofd.

'Alsof hij gelijk zegt waar Nevaeh zit. Hij zal zijn mond houden.'

Ik zucht.

'Ja, maar wij kunnen hem strafvermindering aanbieden en een slimme crimineel laat dat niet vallen.'

Mijn ogen worden groot. Zijn ze nou helemaal gek? Strafvermindering?

'Sporen jullie wel? Strafvermindering is het ergste wat voor Nevaeh zou zijn. Hij zou na zijn straf gewoon door kunnen gaan waar hij gebleven was.' Roep ik hysterisch.

De politieagent begint te lachen en schud zijn hoofd. Ik frons en kijk hem vragend aan.

'Natuurlijk gaan we hem geen strafvermindering geven. Dat noemen ze chantage. Niet alleen criminelen kunnen goed chanteren hoor.'

Een gemene glimlach verschijnt op mijn gezicht en snap het plan.

Al mijn concerten van de afgelopen week heb ik afgezegd zodat ik me helemaal kon richten op Nevaeh. En gelukkig is het morgen dan zover.

Ik mag mijn mooie meisje weer ophalen.

Haar in mijn armen sluiten en haar vol met passie zoenen.

Ze verdient dit allemaal niet na al die jaren ellende die ze heeft gehad.

Zij is juist de laatste die dit verdient.

Ik wil dat ze gelukkig is.

En zodra ze hier uit komt zal ik haar ten huwelijk vragen.

Ik bedank de politieagent en loop richting mijn auto en rijd naar huis toe.

NEVAEHS POV:

'Eet op!' Schreeuwt de stem.

Ik snik en pak het smerige,beschimmelde eten en neem bijna kotsend een hapje.

'Lekker?' Grijnst hij duivels waarvan ik de rillingen krijg.

Ik durf geen antwoord te geven dus zeg niks.

'Ik vroeg je wat bitch! Is het lekker?' Schreeuwt hij boos.

Ik deins achteruit en bots met mijn hoofd tegen de muur op. Gelijk begin ik te huilen van de pijn en uiteindelijk knik ik.

'Waarom lieg jij? Dit is eten is zo beschimmeld als wat en dan wil jij zeggen dat jij dit eten lekker vindt? Ik dacht dat je alleen hamburgers en wat voor vettig eten dan ook lekker vond?'

Ik haal mijn schouders op, maar heb daar gelijk spijt van als de ik de klappen voel.

Ik probeer de pijn te negeren en te denken aan de mooie glimlach van Justin als hij net wakker is. Zijn mooie ogen die glinsteren. Zijn mooie stem als hij zingt of tegen mij praat.

Gelijk moet ik denken aan een keer dat Justin Be Alright voor mij zong. Ik was toen zo verdrietig.

Ik probeer terug te denken , maar het doet alleen maar meer pijn.

Tranen rollen over mijn wangen en kan de pijn niet negeren.

Als hij na vijf of tien minuten eindelijk is gestopt sluit ik mijn ogen en denk aan de afgelopen jaren.

Hoe Justin mij redde van de hel, hoe gelukkig ik was daarna, maar nu lijkt alles wel een sprookje.

Ik mis mijn douche, mijn bed, Justin en Tara, ik mis zelf het eten.

Ik zou er alles voor doen om naar huis te kunnen.

Ik mis het zo.

Weer rolt er een traan over mijn wang.

Ik slaak een zucht en probeer weer te gaan slapen.