His Girl [[Part two]]

Hoofdstuk 34

Het zijn zes maanden geleden en vandaag is de grote dag. Vandaag zal ik mijn leven geven aan de man waarvan ik onwijs veel van houdt.
Geen ene man heeft me zo goed, zo speciaal laten voelen. Misschien komt dat omdat er nog nooit een andere man in mijn leven is geweest, maar dat maakt me allemaal niks uit.
Ondanks alle ellende in mijn leven ben ik blij om hoe het is verlopen. Justin houdt van me zoals ik ben.
Het maakt hem niks uit als ik een buikje heb of als ik een aantal pukkels in m'n gezicht zou hebben en daar ben ik hem onwijs dankbaar voor.
Ik hou zoveel van hem dat het pijn doet.
'Ben je er klaar voor?' Vraagt Justin door de telefoon.
Justin en ik hebben besloten dat we elkaar niet zouden zien tot op het altaar. Ik hou van dat idee.
'Ja ik ben er meer dan klaar voor. Ik kan niet wachten om jou mijn man te noemen.' Giegel ik.
'Ik hou van je Nevaeh.'
'Ik hou ook van jou Justin.'
Ik hang op en werk mijn make-up bij. Samen met Justin hadden we besloten om geen visagiste uit te nodigen. Ik hield nooit van kilo's make-up dus waarom zou ik dat wel doen op mijn bruiloft? Ik weet dat ik op m'n bruiloft op mijn mooist moet zijn, maar ik wil me ook comfortabel voelen. Niet dat ik steeds moet checken of mijn make-up er nog wel op zit. Dus waarom zou ik het doen?
Ook hebben Justin en ik besloten om Tara het ringen meisje te laten zijn.
Het lijkt me zo'n schattig idee om Tara naar voren te zien lopen met een klein doosje waar de ring in zitten. Ik loop naar mijn kast toe en pak mijn jurk.
Het is een witte baljurk met een kanten randje en een aantal Swarovski diamantjes erop. Eerst was ik er zwaar op tegen omdat hij zo duur was, maar Shirley en mijn moeder vonden dat ik hem perse moest nemen.
Ja, ik heb mijn moeder opgebeld en we hebben samen urenlang gepraat.
Gepraat over het feit dat ze me zo vaak pijn heeft gedaan, maar vergeven heb ik haar. Ik lijk gek dat ik haar heb vergeven, maar altijd ben ik bang geweest om alleen te zijn. Dan is het nog steeds geen goede reden , maar ik mistte haar zoveel.
Voor bijna twee à drie jaar heb ik dat gevoel verwisseld door haat, maar nu ik zelf moeder ben en bijna een vrouw van iemand ben, besef ik dat ik haar nodig heb.

Maar goed,
Dit zal mijn mooiste dag van mijn leven worden. Eerst was ik zo bang dat vandaag net zo'n ramp word als mijn droom toen ik in coma lag, maar gelukkig praatte Justin dat idee uit mijn hoofd.
Alles is goed beveiligd en alleen vrienden en familie kunnen naar binnen komen.
Ik trek mijn jurk aan en bekijk mezelf in de spiegel.
'Je ziet er prachtig uit.'
Ik draai me om en zie mijn moeder en Pattie staan. Ik glimlach en geef ze allebei een knuffel.
'Dank jullie wel. Is Tara al klaar?' Vraag ik nerveus.
Pattie knikt en ik haal opgelucht mijn adem. Ook haar zal ik pas bij het altaar zien.
'Je bent zo mooi.' Snikt mijn moeder. Ik glimlach en geef haar een knuffel.
'Ik ben klaar om te gaan.' Glimlach ik nerveus.
Ik doe mijn witte hakken en loop samen met Pattie en mijn moeder naar de grote deur toe.
Mijn moeder en Pattie gaan vooraan zitten en voorzichtig kijk ik de zaal in zonder dat iemand mij ziet. Veel mensen die ik liefheb zie ik zitten en gelijk groeit mijn glimlach.

Pas als de muziek is gestart loop ik door de deur over de witte loper en blijf in het midden stilstaan. Ik kijk naar boven waar de trouw ambtenaar staat.
Twee trappen scheiden het pad en de zaal is omringt met kleine sfeerlampjes.
Ik kijk naast me en zie dat Justin naast me staat en automatisch glimlach ik.
Ik pak zijn hand en samen lopen we naar de voren tot we bij de twee trappen aankomen.
Ik laat zijn hand los en en loop de linkertrap op terwijl Justin de rechtertrap oploopt.
Aangekomen bij de ambtenaar staan Justin en ik tegenover elkaar en pakken we elkaars handen vast.
Ik kan niet stoppen met glimlachen en blijf Justin aankijken.

'Welkom! Dit is een speciale dag voor Justin en Nevaeh. Vandaag is de dag dat ze elkaar eeuwige trouw beloven.' Begint de trouw ambtenaar.
Snel kijk ik naar beneden en zie iedereen beneden zitten.
Weer glimlach ik.

'Dan mogen jullie nu de geloften delen.'
Justin begint en tranen beginnen gelijk op te komen.
'Lieve Nevaeh, ondanks alle tegenslagen ben ik trots dat ik binnenkort jouw mijn vrouw te noemen. Ik zal je koesteren en aanbidden. Ik zal je voor je zorgen en van je houden. Ik zal je laten lachen en nooit meer laten huilen. Ik hou van je.'
Ik haal diep adem en glimlach.
'Lieve Justin, ik ben dankbaar dat je in mijn leven bent gekomen en dat je in mijn leven bent gekomen en dat je er altijd voor me bent. Ik zal van je houden, ik zal voor je zorgen als je ziek bent en lachen om je ochtendhumeur. Ik hou van je.' Vertel ik in een adem.
Ik zie een traan langs Justins gezicht lopen en knijp in zijn hand.

'Nu de geloftes over zijn , kunnen we over naar de serieuze shit.' Grapt de ambtenaar. Ik en Justin beginnen te lachen en allebei knikken we.
'Justin drew Bieber, neemt u Nevaeh Moon tot uw wettige echtgenote en zal u van haar houden tot de dood u scheidt?'
'Ja ik wil.' Glimlacht Justin.
Ook aan mij word dezelfde vraag gesteld en ook ik zeg hetzelfde.
'Dan mag u nu de bruid kussen.'
Justin zoent me gretig en natuurlijk zoen ik hem terug. Om me heen hoor ik vaag gejuich, maar het enige wat mij bezig houdt is Justin.
'Op naar het feestje.' Grijnst Justin,.

----
Yas! Dit was echt mijn lievelingshoofdstuk! Ik had het net een Half uur geleden geschreven in mijn schrift en kon niet wachten om te uploaden, so Here it is! 💜💜