Marriage Isn't Love [Completed]

❄️Twelve❄️

(Unicode)

*Ringing

မနက်စောစောစီးစီး ဖုန်းသံမြည်လာတာကြောင့် ဂျောင်ဂု အိပ်ရာကနေ မျက်လုံး မပွင့်တပွင့်နဲ့ ထလာရသည်။ ဘေးနားကြည့်တော့ ထယ်ယောင်းကိုလည်း မတွေ့၊ လာနေတာက ထယ်ယောင်းဖုန်း။

ရေချိုးခန်းထဲမှ ရေသံကြားရတာကြောင့် ထယ်ယောင်းရေချိုးနေတာဖြစ်ရမည်။ အရေးကြီးတဲ့ ဖုန်းဖြစ်နိုင်တာကတစ်ကြောင်း ဘယ်သူဆက်တာလဲ သိချင်တာကတစ်ကြောင်းကြောင့် ထယ်ယောင်းဖုန်းကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ 'အဖေ' တဲ့။

"မင်္ဂလာပါ.. မစ္စတာကင်၊ ကျွန်တော် ဂျွန်ဂျောင်ဂုပါ"

"ဪ ဂျောင်ဂုလား၊ ထယ်ယောင်းရော"

"အစ်ကို ရေချိုးခန်းထဲရောက်နေတယ်ဗျ"

"ဟုတ်လား ဒါဆို တံခါး‌လေး လာဖွင့်ပေးပါဦး"

ထယ်ယောင်းအဖေ ဒုံဂျွန်းရဲ့ စကားကြောင့် ဂျောင်ဂု အိပ်ချင်မူးတူးဖြစ်နေရာမှ ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားရသည်။ ဘယ်ကတံခါးကိုပြောနေမှန်းလဲမသိ။

"အာ ဟိုလေ၊ ဘယ်တံခါးကိုပြောတာလဲမသိဘူး"

"မင်းတို့အိမ်တံခါးလေ"

အဲ့‌တော့မှ ဂျောင်ဂုလည်း အိပ်ရာက ကမန်းကတမ်းထကာ အောက်ထပ်ကို ပြေးဆင်းပြီး အိမ်တံခါးဖွင့်လိုက်တော့မှ အထုတ်အပိုးအချို့ လက်ထဲသယ်လာသော ထယ်ယောင်းအဖေကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ဂျောင်ဂုလည်း လက်ထဲက အထုတ်တွေကို ကူသယ်ပေးကာ ဧည့်ခန်းဆီခေါ်လာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်တို့ကို လာမဲ့အကြောင်းကြိုပြောထားရင် ကျွန်တော်အစောကြီးထပြီး တံခါးဖွင့်ပေးထားမှာပေါ့၊ အခုတော့ အပြင်မှာ ချမ်းချမ်းစီးစီးနဲ့ စောင့်လိုက်ရတာ အားနာစရာ"

"ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မနေ့က ထယ်‌ယောင်းကို‌ပြောထားတယ်လေ သူပြန်မပြောဘူးလား"

"ဟုတ် မပြောဘူး"

ဂျောင်ဂုကသာ အနည်းငယ် အားနာသလိုလိုဖြစ်နေတာ ဒုံဂျွန်းကမူ အေးအေးဆေးဆေးပင်။

"ဒါဆို ကျွန်တော် အစ်ကို့ကို သွားခေါ်လိုက်ပါဦးမယ်၊ မစ္စတာကင်"