Haven♾High | Completed

- 52 -

[Lyzein POV]

Nasa small hospital kami malapit sa school. Dito nilapatan ng pauna lunas ang sugat ko. Nawalan ako ng malay dahil sa dugo nawala sakin pero tinakbo naman ako ni minho rito kaya medyo bumalik din agad ang lakas ko.

Napansin ko na namantsahan pa ng dugo ang damit nya. I bite my lower lip. I want to say thank you pero bigla sya umalis saka naman hinawi ni seungmin yung tabing na curtain at naghahabol nang hininga hinarap ako. Small hospital lang ito kaya sa isang area magkakasama na ang bed at curtain lang harang saka mga minor injuries ang mga nakapwesto rito.

"Lyzein~" -lumapit agad sya sakin at niyakap ako. I let him because i know how much his worried pero ng sumagi sa isip ko yung nasaksihan ko. Kumirot ang puso ko at naitulak sya ng mahina palayo sakin.

He look at me in confuse.

"G-galit ka ba dahil hindi ko tinupad ang pinangako ko.. i didn't keep you safe. Sorry~" -he said almost in teary. I can't stand this.

"hindi iyon-" -nagbaba ako ng tingin para iwasan ang mga mata nya nalulungkot "nangako ka hindi mo ko sasaktan pero ginawa mo iyon kanina!" -naglakas loob ako magbalik ng tingin sa kanya pero di ko talaga maitago ang pagkadismaya ko.

He still look confuse that irritates me kaya tumayo na ako kahit nakakacast na yung isang leg ko. Matutumba sana ako pero umalalay agad ang isang kamay nya para hawakan ako. Binawi ko lang ang braso ko saka muli pumasok si Minho.

"Itinakbo sa seoul hospital si keiden!" -he said

Nagulat naman ako sa sinabi nya at nagmamadali lumakad kahit hirap ako gawin iyon. Nasalubong naman kami ng nurse na papunta rin naman sa pwesto ko that time. Bitbit nya yung saklay na agad ko kinuha at ginamit. Nais ko lang makagalaw ng medyo konti bilis pa at ng makapunta na kung nasan ang kaibigan ko. Kailangan pa namin bumiyahe para makarating roon. Sana okey lang sya- sana hindi ganun kalala.

Nakalabas na kami ng hospital ng pumunta sa harap ko si seungmin. Tumalikod sya at umupo.

"Sumakay ka na sa likod ko" -he said

Nag-aalinlangan pa ako.

"magtatawag na ako ng taxi!" -kumilos naman si minho para gawin iyon sinabi nya

Mas mahalaga ang oras ngayon kaysa sa nararamdaman ko kaya sumakay ako sa likuran nya. Nabuhat nya naman ako kahit papano at naitakbo sa natawag ni Minho na taxi. Magkakasama kami sumakay roon at nakarating sa hospital kung nasan ang lahat.

Pagdating ko una ko nilapitan si Yeriel na umiiyak. May bandahe ang isang buong right arm nya. Pareho kami may nararamdaman sakit pano pa kaya si keiden. Niyakap ko na sya at pinalakas ang loob. I know keiden won't give up. We need to stay positive.

Ilang beses ko din nakita umiyak si hyunjin kaya tinatabihan sya ni jisung at tulad ng ginagawa ko ay pinapalakas nya rin ang loob nito. Hindi naman mapakali si Chan. Nainform nya na si manager niel at inutusan ito kontakin ang eomma ni keiden. Dahil sa probinsya pa manggagaling iyon kami lang ang kasama ni keiden. Kahit kami lang sana ay lumaban sya. Sinabi nya alamin ko kung ano naramdaman ni rave sunbae nung nalaglag sya. I know he wants to live- naramdaman ko rin iyon the beg to live more.. i hope keiden thinking the same way.

Lumabas na ang doctor kaya sabay-sabay kami napatingin sa kanya.

"Nasan ang mga kamag-anak nya?" -tanong nito