Haven♾High | Completed

- 57 -

[Third Person POV]

Nahanap ni seungmin si lyzein sa may hagdan sa tabi lang din ng funeral room. Umupo sya sa tabi nito at pinahilig ang ulo nito sa kanya balikat. Lyzein take his hand and clasped their hands. Hinayaan nila ang katahimikan ang mangibabaw sa kanila.

"kahit papano naging masaya naman sya kasama kami hindi ba? kahit papano natulungan namin sya hindi ba? kahit papano naging mabuti kami sa kanya kahit napakasama ng mundo sa kanya?" -she asked

Hindi sumagot ang binata dahil alam nya wala sya sa lugar para sagutin iyon. Mismo ang nagtanong ang makakapagsagot ng bagay na iyon. Iyon yung nasa isip nya. Naroon lamang sya para samahan at iparamdam na hindi nag-iisa ang mahal nya.

Ramdam ng binata ang pagbasa ng balikat nya sa luha ng dalaga kasama nya. Katahimikan muli ang nangibabaw sa kanila.

"dismayado ka ba?" -seungmin

Inalis nya na ang pagkakahilig ng ulo nya sa balikat nito at nagpatuloy na lang nakatingin sa malayo at tulala.

"hindi- kapag nalaman nya galit o dismayado kami. Mag-iisip na naman sya ng paraan to make us fine. I don't want her to think about us anymore.. i want her to have her time she want.. i want her to have a peace of mind.. and now she got it.. i am thankful but its painful at the same time" -naluha na naman muli sya. Niyakap na lang sya ng kasama nya para patahanin

Nagtungo naman si yeriel sa labas at pasimple pinunasan ang luha nya. Kapag ka kasi naririnig nya ang pag iyak ng iba kumikirot din ang puso nya at naiiyak din. Luluha sya tapos ititigil nya ulit. First time nya lang maranasan ang mawalan ng mahal sa buhay kaya di nya alam if she need to be strong or need to show the she's really a crybaby. Hindi nya muna iniisip kung ano na mangyayari sa kanya ngayon bago araw. Nagsisimula na kasi magblue ang dark sky it means paparating na ang umaga.

Tumayo sa tabi nya si felix.

"mag-uumaga na" -he said

Napatango-tango sya. Ililibing na ang kaibigan nya. Tapos hindi nya na alam ano nang susunod.

"ang hirap naman isipin kung pano na haharapin yung araw na ito at mga susunod pa mga araw" -yeriel

"still you need to face it" -sagot sa kanya

napatango sya.

"Wala na ako makokopyahan may exam pa naman pero i already give up studying. Matapang ko sinigawan yung teacher at sinabi ko talaga ayoko ng mag-aral" -sinalubong nya ang tingin ng kasama nya "i think keiden is proud at inantay lang iyon mangyari and made her own decision too. It's her way of saying we can now live without her" -yeriel tears fall down again. This time tuloy-tuloy na and felix let her cried and patted her head

*
-
*
-
*

[Hyunjin POV]

Tahimik pa rin ako at wala sa sarili tulala. Inaya na ako ng mga kaibigan ko na umupo muna sapagkat maaari manhid na ako sa pagkakaluhod ng ilang oras pero wala ako maramdaman sakit sa kahit ano parte ng katawan. The pain was all in my chest. Sumuko na rin sila dahil i can't really move.