Herkese merhaba!
Multi: Devrim
Keyifli okumalar 💙
🦋
Iki gün hızla geçmişti. Bu akşam abimin bahsettiği adam ve ailesi beni istemeye geleceklerdi. Iki gün boyunca hiç sesimi çıkarmadan bekledim. Kabullendiğimi düşünsünler istedim ki öyle de oldu. Gelip istesinlerdi nasıl olsa ertesi sabah bir Ahu bulamayacaklardı evde. Bu akşam bu evden defolup gitmeyi planlıyordum hoş bunca sene beklemem hataydı zaten . Ama artık bekleyecektim, dayanamıyordum artık. Nereye gideceğimi bilmiyordum ama bir şekilde şehir merkezine gittikten sonra elbet bir yolunu bulurdum. Şu an tek düşündüğüm oraya nasıl gideceğimdi. Gece yarısı dolmuş ya da minibüsler olmuyordu burada . Belki de sabaha kadar saklanacak bir yer bulursam sabah ilk merkeze giden araca biner giderdim. Ama bu çok tehlikeliydi çünkü bulunduğumuz yer küçük bir yerdi ve herkes birbirini tanırdı ki zaten sabaha kadar yokluğumu elbet farkederlerdi evdekiler.
Dün Burcu gelmişti yanıma düğün akşamı nasıl kötü olduğuma kendi gözleriyle şahit olduğundan iyi olup olmadığımı daha doğrusu abimlerin bana daha fazla zarar verip vermediğinden korkmuş iyi miyim diye bakmaya gelmişti. Burcu gerçekten hem çok iyi insan hem de çok iyi bir arkadaştı. Hayattaki tek şansım onun gibi biriyle arkadaşlık kurmaktı. Bunca zaman asla evde yaşadığım durumları başkalarından duymamıştım aynı şekilde ben de onun sırlarına karşı böyle sadık olmuş ve böylece arkadaşlığımızı sağlam temeller üzerine kurmuştuk.
Bunca zaman ondan hiçbir şey saklamadığım gibi evden kaçacak olmamı da saklamadım. İlk söylediğim zaman gözlerinden geçen korkuyu hala hatırlıyorum. O da biliyordu çünkü eğer yakalanırsam herşey daha da kötüleşecekti. Devrim abiye söylemeyi teklif attı ama ben kati suretle reddettim. Ne alakaydı Devrim abi! Bu benim meselemdi . Adam zaten geçen akşam yeterince yardımcı olmuş abimin hırpalamalarından korumuştu beni geçici de olsa...
Benim ciddi tavrımı gördükten sonra biraz kararsız kalsa da sonrasında bana sıkıca sarılmış ve ağlamaya başlamıştı.
Birlikte uzun bir süre o şekilde kalmış ve ağlamıştık. Bende çok üzülüyordum ama yapacak başka birşey yoktu ve ben o adamla evlenmek istemiyordum.Tek çare gitmekti.
Sabah erkenden yengem kapıya dayanmış ve hazırlık yapmamız gerektiğini söyleyip hemen mutfağa gelmemi söylemişti. Hiç itiraz etmeden yanına gitmiş ve akşama kadar herşeyi tamamlamıştık. Yengem bu süreçte birkaç kere ağzımı aramış , o kadar kesinlikle 'evlenmeyeceğim' diye kendimi paraladıktan sonra böyle sessiz durmamı sorgulamıştı. Ama benden bir cevap alamayınca zaten normal zamanda da sürekli sustuğumdan çok üstelemeyip işlere geri dönmüştü. Bu davranışım ilk defa işime yarayacaktı.
🥀
Burcu Ahu'nun evinden döndükten sonra ne yapacağını bilemeyerek odasının ortasında dört dönüyordu. Bu evlilik mevzusu saçmalıktı. Ahu'nun abisi ve babasına karşı içinde o kadar büyük bir nefret vardı ki onları bir kaşık suda boğmak istiyordu. Neden bu kadar kötülerdi ki , bir insan çocuğuna ya da kardeşine neden böyle davranırdı aklı almıyordu. Kendi babası ve abisini düşündü bir an, babası onu o kadar seviyordu ki el üstünde tutuyordu. Bir dediğini iki etmiyordu, sevgisini asla esirgemiyordu Burcudan. Keza abisi de öyle hiçbir zaman Burcu'ya bağırdığı ya da el kaldırdığı olmamıştı bu güne kadar. Abisi o kadar merhametliydi ki Burcu abisinin en çok bu yönünü seviyordu . Zaten Ahu için ondan yardım istemesinin nedeni de bu değil miydi? Onu asla o durumda bırakmayacağını adı gibi biliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ahu
General Fiction"Emin misin yavrum?" Ahu sadece başını salladı. Konusabilecegini sanmıyordu. Ne oluyordu böyle? Az önceki kararlı kıza ne olmuştu? Bu adam ne zaman ona yaklassa hep aynı şey oluyordu. Adam kasıklarının üzerindeki elini tekrar oynatınca istemsizce o...