Yakamoz

28.Bölüm: Mavi Balonlu Küçük Çocuk

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
"Üstelik...üstelik..." dolan gözlerini gökyüzüne çevirdi. "...üstelik gözlerimin önünde...gözlerimin önünde..." derin bi nefes aldı."...gözlerimin önünde sevdiğim kadını öldürerek cezamı kesmişken...ne kadar ciddi olduğunu anladım ben! Benim en büyük ve son cezamdı! O günden beri ona ihanet etmeyi aklımdan bile geçiremedim ben!"

"Bu kadar ileri gitmiş olamaz! Bunu yapmış olamaz!" Barlas'a döndüm. "Olamaz dimi!? Bu kadar ileriye gitmiş olamaz! O senin deden! Sen onun torunusun ve o bunu sana yapmış olamaz Gece!" Elleriyle yüzünü kapatıp ağlayan Gece'nin önünde diz çöktüm, elleirmi ellerine uzattım. Ellerini yavaşça avcumun içine alırken kırmızı gölzerini gözlerime dikti. "Sana bunu yapmış olamaz Gece. O senin deden ve sende onun torunusun. Torununa bile bu kadar vicdansız davranazmaz dimi? Bu söylediğin şey....doğru değil dimi?" Gözlerinden akan yaşlar benim yaşlarıma karışırken kollarını boynuma sarıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Öldüm sanki, öldüm. Gözlerinin önünde sevdiği kadın öldürülmüş. Bu ne demek, bu ölmekten başka ne demek! Gece şimdiye kadar bu acıyla nasıl yaşamış, nasıl ayakta kalıp bu kadar dik durabilmiş. Barlas'ı gözlerimin önünde öldürseler muhtemelen bende arkasından kafama sıkar ve arkasından giderdim. Barlas'ı sevdiğime kendime kabullettirmekte zorlanırkn Gece'nin anlattıklarıyla hiç bir şeyi ertelemem gerektiğini bir kez daha anladım. Gece'nin de dediği gibi zamanı yaşa. Elimi Gece'nin saçlarına uzatırken Barlas arkadan bize yaklaştı. Eli kollarımın arasında ki Gece'nin omzuna gidince Gece aniden çıktı kollarımın arasından. Barlas yanlış bir şey yaptığını düşünerek korkuyla gerilerken Gece ayağa kalktı.

"Benden nefret mi ediceksiniz?! Edin ulan! Beni düşman mı belliyceksiniz?! Belleyin ulan! Ben zaten kendimin düşmanıyım, sizin düşmanlığınız koymaz bana! Siz ne sanıyosunuz oh ne güzel dedesi onu kurtardı, yurttan aldı, villasına götürdü, Gece de orda keyif yapıp şımarık bir çocuk oldu mu sanıyosunuz siz!? Ben o evde hayatımın ilk tokadını yedim! Ben o evde emir kulu oldum, köle oldum, tutsak oldum ama hiç bir zaman o şerefsizin adamı olmadım! Olmadım, bana bir şey yapamaz dedim, bana ne yabilir ki dedim, en fazla döver diye düşündüm! Ama o benden canımı aldı!" Kalbine sertçe vurarak. "Şurda atan şeyi aldı benden! Benden kalbimi aldı o it, hemde gözlerimin önünde! Siz ne yaşadınız ki lan benim o evde yaşadıklarımdan daha kötü! Sizinde mi daha dünyayı yeni öğrenir öğrenmez elinize silah tutuşturdular, sizi de mi herksin içinde diz çöktürerek aşağladılar, sizide mi havuzun içinde boğmaya çalışarak canınla korkutmaya çalıştılar! Ha, size ne yaptılar?! Yoksa sizinde mi sevdiğiniz kadını aldılar!? Şurda ortak tek noktamız varsa o da hepimizn çocukluğunu aldılar lan...çocukluğumuzu..." Barlas Geceyi kollarının arasına çekip sıkıca sararken kendimi bir anda boşlukta hissettim üflesen uçucakmışım gibi hissettim. Yavaşça kalktığım koltuğa geri oturdum. Yosunda benim gibi sessizce ağlarken Ege en az Barlas kadar şaşkın ve donuktu. Ege kimse görmeden gözünden akan yaşı sildi ardından daha fazla dayanamayıp kalkıp hızla eve girdi.

Barlas, Geceyi kollarından çekip elleriyle sertçe yüzünü tutup,"Geçicek. İntikamımızı alıcaz ve geçicek kardeşim. Melih Koçhisar ve daha bilmediğim insanlar teker teker bize yaşattıklarının hesabını çekicek." dedi yemin eder gibi. Gece ağlamaktan kızaran yüzünü aşağı yukarı sallarken burnunu çekti. O çok masumdu belkide aramızda ki en masumlardan. Gece de daha fazla dayanamayıp daha sonra geleceğini söylerek odasına çıktı.

"Yaşadıkları çok ağır." dedi Yosun zorla konuştuğu belli olan sesiyle. "Yaşadıkları gerçekten çok ağır." diye devam etti.

"Koruyamadım onu." şaşkınca Barlas'a döndü kafalarımız. "Koruyamadım onu ben. Ben kötü bir abiyim dimi?" başımı hızla iki yana salladım.