Yakamoz

16.Bölüm: Özel Koruma

---------------

Hayat ne garip. Çok farklı yerlerden vurur insanı. Kimsini arkadaşlarından, kimsini ailesinden, kimisini ise hoşlandığı kişiden vurur. Ben burda ki sıfatlardan aile bölümüne giriyorum maalesef. Ben küçüklüğümden beri aile sevgisi görmemiş ama anne sevgisini de baba sevgisinide yaşamıştım. Hep iksini ayrı ayrı kabul etmem gerekti. Nedenini bilmediğim bi şekilde annemde babamda hep birbirlerinden kaçardı ben küçükken. Nedenini hiç bi zaman anlamasamda geçmişlerinde bir sorun olduğunu hep düşünmüştüm fakat öğrendiğim şeylere bakılıcak olursa bu sorun asla küçük bi sorun olmadığını hissediyorum.

Önce babamın bi kadınla olan fotoğrafını gördüm. Babamın anneme bakarken hiç görmediğim gözlerinde ki parıltıyla bakıyodu kadına. Fotoğrafı gördüğüm gibi anladım aslında babamın ilk ve son aşkının o kadın olduğunu. Ben her ne kadar annemle babamın yakın bi ilişkisi olmasada birbirlerini çok sevdiğini düşünürdüm ama galiba onların ki sadece sevgiymiş onların ki hiç bi zaman sevgiden, aşk safhasına geçmemiş orda takılı kalmıştı sanki.

Bunu da ben atlattım daha çok küçükken ama şimdi babamın ilk aşkının, yeni tanıştığım ve çok değer verdiğim kişinin Barlas'ın annesi olduğunu öğrendim ben. Bu nerden baksan kabul edilebilecek bi tarafı yok. Her ne kadar kalp bu olabilir desemde babamı anlamıyodum madem annemi o kadın kadar çok sevmedin neden evlendin baba? Neden annemi böyle bi hayata mahkum ettin?

Bu soruları bulabileciğim sadece 3 kişi var bunlardan en yakını anneannem. Sorsam söylemez belki ama yalvarsam belki söyler diyebildiğim anneannem. 2. si ise annem. Bulursam kesinlikle sorularımı cevapsız bırakıcağını düşünmüyorum. Eğer bi gün annemi gerçekten bulursam bütün çocukluğumun telafisini yapmak ve onunla ilgili bilmediğim ne varsa öğrenmek istiyorum. Geriye kalan 3. kişi ise asla ama asla konuşucağını düşünmüyorum ama Barlasın dedesi. Dedim ya konuşmaz ama öğrenebileceğim 3. kaynakta o.

Şimdilik hepsini bi kenara çekip öncelikle anneanneme gidip her şeyi tek tek sormam ve artık annemin yaşadığını söylemem gerkiyo fakat bunu tek başıma nasıl yapıcağımı hiç bi şekilde bilmiyorum. Sadece yapmam gerikiyo ve kesinlikle anneannemden böyle bi bilgiyi saklamıyacağım.

Kapımın tıklanmasıyla oturduğum yataktan sırtımı yatak başlığından ayırarak eğildim ve girebilirsin dedim bu saatte kim olucağını hiç düşünmeden. Başımı duvarda ki saate çevirdiğimde saat 04.48 geçiyodu. Kapının yavaşça aralanmasının ardından içeriyi kaplayan deniz kokusuyla içeriye giren kişinin Barlas olduğunu anlayıp ayaklarımı bağdaş yaparak sırtımıda yatak başlığına yasladım. Sakin ve tedirgin adımlarla yatağa yaklaşıp yatağın ucuna oturudu.

"Uyumamışsın hâlâ?" dedi soru sorarcasına. Başımı evet anlamında sallayıp pencereye çevirdim kafamı. O da benim gibi pencereye bakarken sesinde ki durgunluğu çok rahat fark ediyodum.

"Anneannene ne zaman söylemeyi düşünüyosun?" dedi başını bana çevirip göslerini gözlerime değdirirken. "Yarın eğer doğru zamanı yakalarsam yarın söylemeyi düşünüyorum. Ama..." dedim ve sustum gerisini getiremedim. Benim aksime aşırı durgun olan sesiyle tamamladı cümlemi. "Vericeği tepkiden korkuyorsun yani fenalaşmasından." Başımı onu onaylarcasına sallarken odanın karanlığıyla gözümden düşen yaşları saklamaya çalışıyodum.

Ben bi süre ağladığımı belli etmeden pencereden dışarıyı seyrederken, o da durgunluğuyla camdan dışarı izliyodu. Sesizlik dört bi yanımızı sardı yavaş yavaş. Göz kapaklarımın yaşlarla ve uykusuzlukla olan savaşında uyku galip gelmeden önce bakışlarım Barlas'a döndü.

"Her doğru, yanlışın kendi doğrusundan ibarettir belki de..." bakışları gözlerimi esir aldı. Sadece pencereden gelen loşlukla gözlerimde bi şey ararcasına bakarken yalnızca uykuyla olan savaşımla direnmeye çalışıyodum. Ayağa kalktı gitmeye yeltenmeden hemen önce "Uyu artık." dedi ve hemen ardından da kapıya doğru ilerledi tam kapının kulpuna uzanmıştı ki nerdeyse tekrardan ağlayacakmışım gibi çıkan sesimle "Korkuyorum." dedim. Bana döndü tekrardan.