Yakamoz

31.Bölüm: Geçmişin Zincirleri

***Geçmişin zincirlerinde takılı kalan çocukluğum beni içine çekerken cehennem ateşini seyre dalmışım.
_____________________

"Hadi ama kaç dakika oldu, ne zaman çıkıcak bu sonuç?" Geldiğimizden beri labaratuvarın önünde gidip gelen Barlas'ın kolunu tam yanımdan geçerken yakalıyıp yanıma çektim.

"Otur şuraya da bekle, başım döndü ya." diye sitem ederken zorla yanımda ki sandalyeye oturttum. Gözleri gözlerime değerken, ne kadar endişeli olduğunu gördüm. Bir an önce sonuçlar çıksa da kurtulsam der gibiydi gözleri. Bu hali geldiğimizden beri benide endişelendirirken şimdi kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Derin bir nefes alıp iki elini de avcumun içine aldım ve gözlerimi gözlerine sabitledim. Sırasıyla ilk bana, sonra ellerime, sonra ise gözlerime geri bakarken gülümsedim. "Barlas ne kadar endişeli olduğunu görebiliyorum ama lütfen biraz sakinleş ve nefes al. Geldiğimizden beri nefes almayı unuttuğunun farkında mısın?" Yeni fark ediyomuş gibi derin bi nefes alıp, geri verdi. Gülümsmeme hala karşılık vermeyince aklını dağıtmam gerektiğini düşündüm çünkü gözleri nerdeyse endişeden küçükcük olmuştu ve bu hali çok tatlıydı. "Egeler ne yaptı acaba inşallah yakalanmazlar." Konum dikkatini çekmiş olucak ki bu sefer gözlerinde endişenin yanı sıra merakta bindi.

"Egeyle gittiği için Yosun'a endişelenmelisin çünkü yakalanmadan dönme ihtimallerine kesinlikle olasılık vermiyorum." dediğinde bu sefer bende endişe gözlerimde resmen vücut bulmuştu. Gülmeye başladığında kaşlarım çatıldı. "İkimizde birbirimizden beteriz, allah aşkına halimize bak." daha çok gülmeye başlayınca bende halimize bakıp gülmeye başladım. Ben koridorda ki sandalyenin üstünde bağdaş kurmuş oturuken Barlas da bacaklarını uzatmış kafasını geri yaslamış ve gülüyodu. Bende gülmeye başlayınca kolunu omzuma atıp beni göğüsüne çekti. Deli gibiydik ben endişeden tırnağımı yerken Barlas'ın endişesini yok etmeye çalışıyodum. Delirmiş gibi.

Kararı aldığımız gibi evden çıkıp labaratuvara gelmiş ve test istemiştik. Ege ve Yosun Melih Koçhisar'ın diş fırçasını almak için Melih Koçhisar'ın evine baskın yapmışlardı. Tabii ki de evin adresini Cengiz abi bulmuştu. Hayrullah abinin yardımıyla bir sürü adamımızla Melih Koçhisar'ın evini bastıklarında Yosun banyodan diş fırçasını aldığı gibi koşarak evden çıkmış ve Egeyi bile orda unutarak Hayrullah abinin arabasını alarak büyük bi heycanla bize getirmişti. Yarı yolda Yosun'u yakalayıp diş fırçasını ondan aldığımız gibi labaratuvara getirmiştik. Yosun ise unuttuğu Egeyi geri dönüp aldıktan sonra Egeye verdiğim Melih Koçhisar'ın gizli bölmesinin anahtarının açtığı yere gidip etrafı kolaçan ediceklerdi. Merakla hem onlardan haber bekliyoduk, hem de labaratuvarda ki sonucu beklerken endişeden koybolmak üzereydim.

"Sor?" dedi Barlas bir anda bana bakarak. Dönüp ona anlamayarak bakarken gözlerini kapatıp geriye yaslandı yine. "Ne sormak istiyosan sor. Kıvranmaktan öldün." nasıl anladığının şaşkınlığıyla göğüsünden kalkıp yüzüne bakıcakken beni koluyla sıkıca tutup haraket etmemi engelledi. "Böyle kal." Hay hay bana uyar Barlas Beyy.

"Olur nefessiz kalayım böyle, sonuçlar çıkınca da ölü bedenime sonucu söyle ama, beyaz ışıkta mutlaka bekliyo olucam. Boşu boşuna ölmüş hissetmek istmem." boynumu sıkı tutuğunu yeni fark etmiş olucak ki hızla başını duvardan çekip gözlerime baktı ve kızaran yüzümü görüp bir anda kolunu çekti boynumun olduğu yerden.

"Pardon, pardon, iyi misin?" dedi endişeyle yüzümü tutup boynuma bakarken. Bir anda endişeli yüzüne bakıp dayanamayarak gülmeye başlayınca gerçekten komik durumdaydık. Afadersiniz ama tam bir aptal gibiydik.

"Nefesim ne durumda bilmiyorum ama ben biraz önce sanki beyaz ışığı bir gördüm geldim, gibi bir şey oldu." dedim gülüşlerimin arasında. Kafamı iki yana sallayarak başımı duvara yaslarken Barlas ciddiyetle beni izliyodu. Elimi elinin üzerine koyduğumda elime baktı. "İyiyim Barlas sadece beyaz ışığı gördüm ölmedim ya." dedim dalga geçerek. Başını hafif bir sinirle benim gibi iki yana sallayıp duvara yasladı.