Ressam

Delirdim

"Şaka mı?" diye sordum şaşkınlıkla.

"Şaka değil, Minal." deyince "Adımı daha söylememiştim." dedim.

"Buna gerek duymuyorum." deyince "Psikolojik sıkıntılarım başladı sanırım." dedim ve hiçbir şey demeden sırama oturup resim defterimi açtım. 

Çizdiğim resimden üç kişinin eksildiğini görünce Berkin'e baktım. 

Bana gülerek bakarken "Arkadaşlarımla tanıştırayım Ceylin ve Ekin." deyince derin bir nefes verdim.

"Berkin'cim bu kızı boşver. Eziğin teki." diyen Tuana ile göz devirdim.

"Ezik, yaşam koşulları karşısında güçsüz kalmış kişiye denir. Minal'ı ezik yapan kendisi değil, sizsiniz. Bu da sizi güçlü yapmaz. Aksine başkalarının acılarını kullanarak kendini yüksek gören şerefsizler yapar." dedi Berkin.

"Size gösterimi anlatayım." dedi Ceylin ve Tuana'nın sırasının üzerinden soğuk kahveyi aldı ve Tuana'nın başından aşağı döktü.

Olanları şaşkınlıkla izlerken Ceylin Tuana'nın çığlını umursamadan konuşmaya başladı.

"Şimdi ben Tuana'ya bu hareketleri sürdürebilirim ama ben yapmıyorum. Çünkü ben o değilim."

İstemsizce gülerken arkadan Ekin "Öğle arasında yemek yenmez mi? Ben açım." dedi.

"O zaman kantine inelim." diyen Berkin ile önüme dönmüştüm ki Berkin "Minal sen de gelsene." dedi.

Tam cevap verecekken Ceylin kolumdan tutup beni kaldırdı.

"Okulu bilmeyen insanlar olduğumuz için her türlü bizi kantine götürmelisin." diyen Ceylin'e "Madem mecburum geleyim." dedim.

Birlikte sınıftan çıktığımızda "Neler oluyor?" diye sordum.

"Kantine gidince anlatırız." diyen Berkin'e "Neresini anlatacaksınız? Yarım saat önce çizim defterimdeydiniz ve bir anda ortaya çıktınız, defterde kayboldunuz." dedim.

Kimse bana cevap vermezken "Delirdim mi? Yoksa bunlar imkansız. Defterde kaybolmamış olsanız sizi daha önce gördüm diyeceğim ve bilinç altım bana oyun oynuyor diyeceğim fakat bu ne lan?" diye sordum.

"Minal kantine inelim, anlatacağım diyorum." diyen Berkin ile "Tamam, sustum ama bu ne? Kesinlikle delirdim." dedim.

"Yemek yedikten sonra kendine gelirsin." diyen Ekin ile derin bir nefes verdim.