Ressam

Zamanımız

Madalyonu boynumdan çıkardım ve armut koltuğuma oturdum.

"Birileri beni mi izliyor?" diye soran Berkin'e "Niye sadece duygularımı beklemedin? Bu madalyona ne gerek vardı?" diye sordum.

Berkin yatakta doğruldu ve önce bana sonra elimdeki madalyona baktı.

"Sadece o madalyonu bana emanet etmiştin. Ben de geri verdim." dedi.

"Duygularımı etkileyeceğini biliyordun, buna rağmen hiçbir şey söylemedin." dedim sinirle.

Berkin yataktan kalktı ve "Hatalıyım, biliyorum ve özür dilerim. Tek istediğim seninle eski günleri yaşamaktı." dedi.

"Zaman verseydin de bu olabilirdi. Benim iradem dışı şeyler yapmana gerek yoktu." dedim.

"Zamanımız kısıtlı! Seninle en kısa sürede eski halimize dönmek istedim çünkü sana deli gibi aşığım! Senden bir saniye bile ayrı kalmak istemedim!" diye bağırdı. 

"Ne demek zamanımız kısıtlı? Bilmediğim bir şey mi var?" diye sordum.

"Miraç ve sınıfındaki sorunlar gittikten sonra burada kalmamız için bir sebep kalmayacak ve geri dönmek zorunda kalacağız. Yine senden ayrılacağım." dedi.

Berkin'in gözlerine baktığımda dolduğunu gördüm. Bu canımı yakarken hızla boynuna sarıldım.

Kollarını belime sararken kafasını boynuma gömmesi gülümsetmişti. 

"Sanırım madalyona gerek yokmuş." dedim. 

Berkin şaşkınlıkla bana bakarken "Sakın havalanma. Madalyon olmadan biraz hoşlandığımı söyledim sadece." dedim. 

Berkin bu dediğime gülerken kapı çaldı. Ondan yavaşça ayrıldım ve kapıya gittim. Berkin'in arkamdan kapıyı çalana söylendiğini duyabiliyordum.

Kapıyı açtığımda Ceylin ve Orkun içeri girdi. 

"Nöbet nasıldı? Çok yorulmadınız umarım." dedim. 

"Eğlenceliydi bile diyebiliriz. Nöbet boyunca sohbet ettik." diyen Ceylin'in üzerine Orkun bıyık altından gülümsedi. 

"Ya da vazgeçtim. Nöbette neler yaptığınızı söylemenize hiç gerek yok, öğrenmesek daha iyi." dedim. 

Ceylin bu dediğime karşılık "aramızda bir şey yok" gibi bir konuşma yapmaya başlayınca "Sen kendi kendine açıklama yapmaya devam et. Ben bir şeyler atıştıracağım. Okul saati geldi." dedim.