Ressam

Canilik

Öldüğünden emin olduktan sonra kollarından tutup cesedini çalışma odasına götürdüm. 

Selim'in cesedi on dakikada kaybolmuştu. Orkun'un dediğine göre de cesetler en fazla on beş dakika dünyada kalırmış.

Bu ceset de kaybolana kadar deneyler için kan almalıyım. Ecza dolabından şırıngalar çıkardım ve cesedin yanında eğildim.

Derin bir nefes verdikten sonra beş tüp kan aldım ve "Merak etme bunlara zaten ihtiyacın yoktu." dedim.

O sırada Salem içeri girince tüylerini okşadım ve "Sahibin kötü biri değil, sadece yapması gerekiyor." dedim. Miyavlayarak geri odadan çıkınca acıyla gülümsedim. 

Acaba saçından parça alsam kaybolur mu? Denemekten zarar gelmez sanırım. 

Tüpleri masaya koyduktan sonra makas aldım ve saçını keserek parçalar aldım.

Ceset kaybolmaya başlarken saçları da masaya koydum.

İlk hayatımda savaşlara maruz kaldığım için bu kadar soğukkanlıydım. Yine de ikinci hayatımdaki karakterim yaptığım bu şeyi canilik gibi görüyordu.

Ceset tamamen kaybolurken ayağa kalktım ve eldiveni çıkarıp çöpe attım.

Tam o sırada kapı çalınca çalışma odasından çıkıp odanın kapısını kapattım. Sokak kapısına gittiğimde delikten gelene baktım. Dayımdı. 

Kapıyı açtım ve "Hoş geldin dayı, bugün seni beklemiyordum." dedim. 

"Eve geçmeden sana da uğramak istedim. Hem biraz mutfak alış verişi yaptım." deyince dayanamayıp ona sarıldım. 

"Teşekkür ederim, dayı." dedim.

"İyi misin? Ağlamış gibisin." dedi. 

"Annemler aklıma geldi sadece." diye yalan söyledim.

Dayım market poşetlerini kapı eşiğine koydu ve "Ben de onları çok özlüyorum ama yapabileceğimiz bir şey yok." dedi. 

"Biliyorum. Beni de üzen şey bu." dedim.

Dayım bana gülümsedi ve "Şu an önemli olan senin iyiliğin. Hayatta mutlu ol ve annenleri gururlandır." dedi.

Gülümseyerek "Tamam dayı. Hem sana bir haberim var." dedim.

"Ne haberi?" diye sorunca "İş buldum. Okuldan sonra kafede çalışacağım." dedim. 

"Eğer eğitimine engel olacaksa işe falan gerek yok." deyince "Engel olmayacak, dayı. Söz veriyorum." dedi. 

"Eğer seni çok yorarsa hiç düşünme ve istifa et. Hiçbir şey senin iyiliğinden önemli değil." demesi beni gülümsetmişti. Sanırım tek sahip olduğum kişi dayımdı. 

"Benim eve gitmem gerekiyor, sonra tekrar görüşürüz." diyen dayıma "Görüşürüz." dedim.