Ressam

Hayal

Eve geldiğimde ağlamaktan gözlerim kızarmıştı.

Odamdaki armut koltuğa oturdum ve resim defterimi açtım. 

Resim yapmak hep sakinleştirmiştir. Gözlerimi kapattım ve arkaya yaslandım. Şimdi ne çizeceğim?

Hep gerçek şeyleri çiziyorum. Bu sefer hayallerimi çizeceğim.

Nasıl bir hayal olsa? Ailemin, arkadaş çevremin olduğu bir çizim çok güzel olurdu. Acaba nasıl bir arkadaş çevresi isterdim?

Dört kişilik az ama tatlı bir grup ne güzel olurdu.

İki kız iki erkek. Gözlerimi kapattım ve onları nasıl çizeceğimi hayal etmeye başladım.

Kahverengi gözlü, kahverengi saçlı, buğday ten rengi olan bir kız düşündüm önce. Biraz sert görünümlü olabilirdi. 

Sonra bu kıza benzer tatlı, eğlenceli, şapşal bir çocuk çizerdim.

O da kahverengi gözlü, kahverengi saçlı olurdu ama ten rengi daha açık olurdu. Hatta burnunu küçük bir piercing de çizebilirim. 

Sonuncu da biraz farklı olsun istiyorum.
Koyu mavi gözlü, ikisinin ten rengi arasında bir ten renge sahip ve siyah, hafif kıvırcık bir çocuk çizerdim.

Kulağının kıkırdak kısmında küpe ve burnunda halka piercing olurdu.

Kafamda canlandırdığım kişiler hoşuma giderken kuru kalemimi aldım ve üstüne bastırmadan çizmeye başladım. 

Onlar dışında kendimi, annemi ve babamı da çizecektim. 

Kafamda canlandırdığım sahne şöyleydi: Biz dört arkadaş basketbol oynayacaktık. Annem ve babam ise yan tarafta oturmuş bizi izliyor olacaktı.

Acaba çizdiğimiz hayali karakterlere isim de mi verseydim? Bence bu eğlenceli olurdu.

Kıza Ceylin diyebilirdim. Tatlı bir isim olarak geliyordu.

Kahverengi gözlü çocuğa Ekin, mavi gözlü çocuğa ise Berkin derdim.

Çizeceğim sahnede Berkin basket topunu elinde tutmuş, potaya atmaya hazırlanıyor olacaktı.

Ekin yere oturmuş, huysuzlanıyor, Ceylin ise ona söyleniyor olacaktı. Ben ise potanın altında basket olacak mı diye potaya bakacaktım.

Düşüncesi gülümsetirken bunları sadece hayal olacak olması canımı sıkıyordu. Keşke böyle bir arkadaş çevrem olsaydı.