Ressam

Cani

"Kapıyı açamayacaksın. Boşuna uğraşma."  diyen adama baktım.

Ayşen Hoca dikey olarak ikiye ayrılmış yerde yatıyordu.

Hiçbir şey yapamazken adam bana yaklaştı ve "Sanırım beni hatırlamıyorsun." dedi.

Aklım başıma gelirken çığlıklar atmaya başladım.

"Boşuna uğraşma. Seni duyamazlar." dedi.

Gözlerim dolarken "Miraç'sın sen. Cani." dedim.
(Medyada Miraç var.)

"Tanıyabilmen beni gururlandırdı." deyince "Kapıyı aç, gideceğim." dedim.

Bana yaklaşırken korkuyla geriledim. Korkudan beynim çalışmıyordu.

Elini çeneme götürdü ve "Eskisi gibi güzelsin." dedi.

Elini, kolumun tersiyle ittirdim ve "Katilsin sen! Katil! Beni de Ayşen Hoca'yı da sen öldürdün! Katilsin!" diye bağırdım.

"Ama sen şu an hayattasın." demesinin üzerine sinirle "Kapıyı aç!" diye bağırdım.

"Sevgilin olacak herif sevdiğim kadının tam göğsüne mızrağı geçirdi." derken gözlerindeki öfke korkunçtu.

"O benim sevgilim falan değil." dedim.

Kapıya sinirle yumruk attı ve "Sen değil miydin o adamla fingirdeşen! Senin yüzünden dönmemiz aksamadı mı! Senin yüzünden savaş başlamadı mı! Sevdiğim kadın o savaşta ölmedi mi?" diye bağırdı.

Gözümden yaş akarken "Sen o hain planları yapmasaydın bunlar olmayacaktı." dedim.

Elini boynuma götürdü ve sinirle sıkmaya başladı.

Nefes almak her saniye zorlaşırken boğazımı tutan elimi tutup ittirmeye çalıştım.

Boğazımdan sertçe kapıya ittirdi ve "Her gün görüşeceğiz. Her gün bu acı yükselecek. Sevdiğimin intikamını yavaşça alacağım." dedi ve geriye çekildi.

Derin nefesler alırken yere çöktüm ve "Ben bir şey yapmadım." dedim.

"O zaman o şerefsizin sevdiğime yaptığını sen ödeyeceksin!" dedi.

"Ayşen Hoca'nın ne suçu vardı?" diye sordum.

"Amacım uğruna öldü." deyince zorlanarak ayağa kalktım ve "Senden korkmuyorum! Senden korkan senin gibi olsun!" diye bağırdım.

"Daha sonra görüşürüz." demesinin üzerine ortadan kayboldu.

Kapı kendiliğinden açılırken korkudan mı bilmiyorum ama bilincim gitti.