Our Encounter Again (COMPLETED)

Kabanata 24

Abil just laid his eyes on mine. He never uttered any words. Not even parted his mouth to respond my plain question.

"You said what?" I asked him again.

Lumabi siya at nag-iwas ng tingin. Pinaugong niya ulit ang kaniyang sportbike at walang lingon-lingon niya itong pinaharurot paalis.

Okay... I guess what he said earlier was just nothing.

Siguro, sinapian lang siya ng pinakamabuti at mabait na anghel sa langit at naisipan niyang ipa-repair ang aking phone nang sa ganoon ay hindi ko na gamitin ang kay Jack.

But what is it to him, by the way, if I keep on using Jack's phone?

Jerk.

Does he want me to play dumb about everything he was doing these past days? And shrug it off without being said?

Of course, I won't!

I wouldn't be so good in assemilating someone's exiguous effort towards someone/something just to think it was all nothing.

Hindi ako pinanganak na mangmang para hindi bigyan ng kahulugan ang ginagawa ni Abil ngayon. Yung biglang pagbabago ng pakikitungo niya sa akin.

Puwedeng mali ako, pero mas malaki ang tsansa na baka tama ang hinala ko.

I was courted by many at my former school. Lahat sila, pare-parehas ng pinapakitang kilos. At the beginning of the scene, they were acting like a cold guy and snob even they were actually not. It was just for their own show.

And what was the show for? Practically, it was for me to divert my whole attention to them.

Marami nang sumubok, alam ko. Dahil doon, basang-basang ko na rin ang lahat. Ang kay Abil lang ang hindi ako sigurado.

Iba kasi siya. He was lowkey nice at first. Iyon bang sibil. No heavy reason. Then it suddenly changed when Rebeka started her stupid mission. Iniinsulto na ako at paulit-ulit akong inii-snob. Pagkatapos nun, ito at nag-iba na naman ang ihip ng hangin. Parang nagkaroon siya ng kaunting interes sa akin.

Ugh.

Napapadyak ako sa kama. Nagpagulong-gulong at inis na pinagsusuntok ang inosenteng unan.

Hatinggabi na pero heto ako at dilat na dilat ang mata. Kaninang umaga lang, antok na antok ako sa school. Tudo reklamo pa ako dahil sa pagbulabog ni Rebeka sa tulog ko. Ngayon naman na nasa harapan ko na ang kama, umaayaw mata ko.

Kapag talaga ako naubusan ng dugo sa kapupuyat nitong nakaraang araw, kay Abil ako maniningil ng dugo. Siya lang naman ang dahilan kung bakit gising ako hanggang ngayon.

Nadamay pa bonding namin ni Tita Nina kanina. Paano ba naman, e lumilipad na ang utak ko papunta kay Abil habang busy'ng busy sa pagkukuwento si tita. Tuloy, napagalitan ako ni papa.

I abruptly closed my eyes, hoping it could help me from forgetting everything that kept messing up my mind. And of course, to finally get a sleep.

Pasado alas tres na ng umaga nang dapuan ako ng antok. Kung hindi na naman ako binulabog ni Rebeka kinabukasan, baka nagtuloy-tuloy na sa hapon ang tulog ko.

Alam ni papa na may event kami at alam din niyang wala akong sinalihan kaya hindi na siya nag-atubiling gisingin ako.

10:00 am nang pumasok kami ni Rebeka sa school. Hindi tulad kahapon, wala nang masyadong booths na nakakalat sa campus. May ilan pero hindi aabot sa lima.

"Sayang. Kahapon, hindi ko napuntahan yung ibang booths," simangot kong himutok kay Rebeka.

Naupo kami sa unahang bleacher dito sa Oval. Manonood kami ng volleyball game. Ngayon kasi ang araw para sa mga ball games. Bukas ay pageant contest naman.