Son bölüm :/
Jeongin'in uyku şeklini izledin. Vücudu battaniyeye dolanmıştı ve bacaklarından biri sarkıyordu. Gerçekten ayrılmak isteyip istemediğini düşünerek sırt çantanı tuttun. Onu sevdin, ama o çok manipülatifti. Onunla olmadığı sürece kimseyle temas yok. Onunla olmadığı sürece evden dışarı çıkmak yok. Her zaman karşı çıkardın ama o bağırmaya ve kalman için sana yalvarmaya başladığında hemen çeneni kapatıyordun.
"Lütfen. Gitme. Sensiz yaşayamam."
"Acı çekmemi istiyorsun, değil mi? İstediğin bu mu?"
"Gidersen hayatta kalacağımı sanmıyorum."Taktik iyi çalıştı, belki çok iyi. Yine de onun gözyaşlarına hala düştün.
Üst kattan gelen hızlı ayak seslerini duymadan önce koridordaydın. Çantayı kanepeye atmadan önce kendine lanet ediyorsun. Gerçekten fark etmeyeceğini mi düşünmüştün? Hızla mutfağa geçip bir bardak su aldın.
"Bebeğim?" Jeongin'in yorgun ses aralığı donup kalmana neden oluyor.
"Mutfaktayım!" Sanki çok mutluymuşsun gibi bağırıyorsun. Suyu yuttuktan sonra musluğu kapattın. Saat gece üç'tü, neden bu saatte susarsın ki?
"Bu nedir?" Jeongin elinde az önce salona koyduğun sırt çantanı açık tutarak mutfağa girer. Saçları darmadağınıktı ve gözleri şişmişti. Seni incitmemiş olsaydı, şu anda çok sevimli göründüğünü söylerdin.
Bir şekilde mazeret bulmaya çalıştın; " Ah! Bu benim- Bu.." Yapamazdın. Hayatın boyunca lanet olası bir bahane uyduramazdın.
"Beni terk etmeye mi çalışıyordun?" Jeongin başını yana eğdiğinde sesi çatladı. Açık çantayı düşürür ve sana doğru yürür.
Hıçkırıklarını tutmaya çalışırken gözyaşları yanaklarında belirdi.
"Neden beni terk etmeye çalışıyorsun? Ne yaptım? Neden canımı yakıyorsun?" Ellerini yakalarken hıçkırır.
İşte suçluluk duygusu.
Jeongin boğuluyormuş gibi nefes nefese kaldı. O gerçekten tepki vermeden önce hızlı düşünmek zorundaydın. Patlamayı bekleyen bir saatli bombaydı.
İki elinle yanaklarını tuttun. Aptalcaydı, çok manipülatif olan birini teselli ediyordun, ama onun iyi tarafında ona ihtiyacın var.
"Ne düşündüğümü bilmiyorum." Erkek arkadaşınla göz teması kurmaya çalışarak fısıldıyorsun. Aslında ne düşündüğünü biliyordun. Oradan sonsuza kadar kurulmak istedin.
"Beni asla terk etmeyeceğine söz ver.."
"Söz veriyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•Stray Kids Imagine•
FanfictionOT8 Bana ait değildir. Tumblr çevirileridir. ...... -/smut\-/fluffy\-/yandere\-