•Stray Kids Imagine•

59: Changbin

Changbin her an evde olabilirdi ve ona sürpriz yapmak istedin. Bütün gün oldukça muhtaç hissediyordun ama o stüdyoda çalışırken onu rahatsız etmek istemiyordun, ayrıca kendine dokunmaman gerektiğini biliyordun.

Nasıl olduğunu hiç öğrenemedin ama Changbin her zaman kendine dokunduğunu fark etti, ve fark ettiğinde gece senin için sıfır orgazm ile biterdi, seni hüsrana uğratırdı. Bugün bunu riske atmanın imkanı yoktu.

Mümkün olan en kısa sürede rahatlamaya ihtiyacın vardı ve tam da bunu elde etmek için ona en iyi şekilde davranacaktın. 

Telefonundaki saate bakarken ön kapının açıldığını duydun, saat on, tam zamanında.

Yatakta pozisyonunu ayarlarken, saçlarını omuzlarından çektiğinde onun ayak sesleri kapının dışına yaklaştı. Changbin, çantasını kapının yanında yere düşürürken başını öne eğerek yatak odasının kapısını açtı. Kafasını kaldırdığında, kapıyı hızla arkasından kapattı ve sonunda seni fark etti, gözleri şaşkınlıkla büyüdü.

"Tabii ki bundan şikayet etmiyorum, ama yatağımda çıplak olmanın bir nedeni var mı?"

Diye sordu Changbin, gözleri vücudunu sardı.

Yüzüstü uzanmış, dirseklerin yastığına yaslanmışken ellerinden birini çenenin altına koymuş ve bacaklarını birbirine dolamıştın. Diğer elini çarşaflar parmağınla desen çizmek için kullandın.

"Babacığımın eve dönmesini bekliyordum ki bana yardım edebilsin" masumca söyledin. 

Ona bu isimle seslendiğinde Changbin yatağın kenarına doğru yürürken gözleri karardı. Ellerini kalçalarına koydu ve sırt üstü uzanman için seni çevirdi.

"Peki prensesimin ne konuda yardıma ihtiyacı var?" diye sordu Changbin, sesi aniden az öncekinden daha derin.

Sen sızlanırken elleri karnının üzerinde gezindi.

"Bu sabah seni düşünmeden duramadım, duştan sonraki bakışını. Bütün gün kendime dokunmadım ve lütfen babacığım, bana dokunmanı istiyorum.." diye yalvardın, kalçalarını dikkat çekmek için yukarı kıvırdın.

Ona istediğini ne kadar erken verirsen, bütün gün arzuladığın şeyi o kadar çabuk alacağını biliyordun.

Changbin, onun için yalvardığın zamanları severdi, ona muhtaç ve mızmızdın.

İnledi, aleti pantolonunu zorladı. Genellikle ona zor anlar yaşatırdın ama bu gece değil, yalvarmaya başlamaktan çekinmedin. 

"İyi kızlar bir ödülü hak eder, sence de öyle değil mi?" sordu, hevesle başını salladın ve yüzünde bir gülümseme belirdi.

"Ben de öyle düşünüyorum."