•Stray Kids Imagine•

20: Hyunjin

Kapının yüksek sesle kapanması Hyunjin'in varlığını açığa çıkardı ve çıkan ani sesten ürkmene neden oldu. Hyunjin'in ne yaptığını görmek için yataktan çıkıp oturma odasına girdin. Onu, her şeyden bıkmış gibi yüzü ellerinde kanepede otururken gördün, muhtemelen durum buydu ama onu bu şekilde görmekten nefret ediyordun.

Yanına oturarak dikkatle ona yaklaştınız. Yanında senin varlığını hissetti, sana baktı, elini tutarken sana bitkin bir gülümseme verdi. "Selam, prenses." Seni alnından usulca öpmek için öne doğru eğilerek mırıldandı.

"Selam bebeğim." Ona iyice bir göz atarak karşılık verdin. Giysileri sabah gittiğinde giydiği kıyafetlerle aynıydı, sadece bugün yapmaları gereken tüm uygulamalardan biraz daha yıpranmış görünüyordu. "Sen, iyi misin? " Elini bırakıp bir şekilde masaj yapmak için elini omzuna koyarak sordun.

"İyiyim, y/n. Son zamanlarda yeni comeback gerçekleşirken pratik yapmak çok zor oldu." Dokunuşuna eğilerek nefes verdi.

"Ve?"

"Son zamanlarda herkes strese girdi ve keşke bu konuda bir şeyler yapabilseydim ama ben de stresliyim, bu yüzden hepimiz temelde birlikte derlenmiş büyük bir stres topuyuz."

Hyunjin kendi sözlerine güldü. "Bugün iyi bir gün değildi ve tüm yapmak istediğim her şeyi unutup seninle olmak."

Hyunjin, elininin onun omzundaki tutuşunu kaldırdı ve seni kollarına aldı, bu da ani harekette çığlık atmana neden oldu. Hiçbir şey söylemeden seni ortak yatak odanıza götürdü.

Seni yatağa yatırdı, giysilerini değiştirmek için seni bir süre yalnız bıraktı ve kısa süre sonra geri döndü. Her zamanki gibi seni kollarında tutmak için hemen sana doğru sürünerek;

"Mhm, bunu seviyorum" diye mırıldandı.

"Neyi seviyorsun?" Diye sordun, başparmağınla onun yanaklarını hafifçe okşayarak.

"Seni seviyorum. Günün sonunda seninle olmayı seviyorum." Burunlarınızın neredeyse birbirine değdiği noktaya yaklaşarak itiraf etti.

"Sadece varlığınla beni rahat hissettiriyorsun, y/n. Bu yüzden şu dünyada daha fazlasını istemezdim."