The Man Who Raped Me!

TMWRM-5

Chapter 5

After 8 years...

'Prepare yourself we will be arriving at NAIA in any minute'  (Echos echos lang hindi ako sure kung anong pinagsasabi sa loob ng eroplano hindi ko pa na experience lol O:D ).

As soon as Shillyne touches her feet outside the airport lahat ng ala-alang pilit niyang kinalimutan walong taon na ang nakakaraan ay tila bumabalik na naman isa-isa.

Agad siyang sinalubong ng isang maingay na kapaligiran, ingay mula sa mga sasakyan, mga driver na naghahanap ng pasahero mula sa kakalapag na eroplano, mga magkakapamilyang sa tingin niya ay nawalay sa isa't isa ng matagal at nagyakapan sa labas ng airport, at hindi rin nawawala ang pagdaldalan ng mga magbabarkadang nag travel na magkasama. Pero kahit maingay ang paligid niya ay hindi parin talaga nawawala sa kanyang isip ang katotohanang narito na siyang muli sa lupang Sinilangan.

Kung siya lamang ang masusunod ayaw niya ng tumungtong pa sa lupang sinilangan  sapagkat mapupuno lamang ng galit at paghihiganti ang puso niya para sa lahat ng taong walang ginawa kundi ang apihin at babuyin siya.

I am  already here! Magtago na kayo, I will hunt you down one by one and let you feel what I feel 8 years ago. Magdasal nalang kayo na magiging busy ako upang wala akong sapat na oras na pag-aksayahan sainyo!

Sabi niya sa sarili  habang nakapikit ang mga mata na animo'y nilalanghap ang sariwang hangin( Sariwa nga ba? :-D ) habang nakakuyom ang kamao niya. May mga luha na namang gustong kumawala sa kanyang mga mata, subalit pinipigilan niya lamang ang mga ito.

I am not that 12 year old kid anymore. I will not going to waste my precious tears. I am not afraid anymore.

"Miss Shillyne ako po ang chauffeur ni Chairman hindi niya raw po kayo masusundo. Dalhin ko na lang daw po kayo sa companya"

"Tsk! Mas importante pa ba yang companyang yan kaysa sa akin ha? What's your name by the way?"

" a-ah Greg p-po Miss Shillyne" Kinakabahang sagot ng chauffeur

"Oh ba't nauutal ka Greg? You know what? Dapat maging matapang ka hindi ibig sabihin na mahirap kalang o wala kang kaya sa buhay ay magkakaganyan kana boost your self confidence para hindi ka apihin ng iba"

mahabang pangaral niya sa chauffeur at tuluyan ng pumasok sa limousine na nakahanda para sa kanya. Samantalang laglag panga naman ang chauffeur na iniwan niya. At first akala niyang masungit ito subalit hindi niya akalaing papangaralan pa siya. Ang akala niya'y pagalitan siya kasi hindi maayos ang kanyang pananalita.

On the other side Shillyne calm down herself alam niyang malaki ang pilipinas kaya't imposibleng makita niya pa ang mga taong ayaw niyang makasalamuha. Oo nga't gusto niyang maghigante pero hindi ibig sabihin no'n ay kailangan niyang dungisan ang sariling mga kamay.

Ano nga bang silbi ng pera? Hindi ba't magagawa mo ang lahat ng gusto mo basta may salapi ka? Lahat mabibili ng salapi kahit ang tiwala ng isang tao ay kayang bilhin.

"Miss Shillyne baka gusto niyo pong kumain muna bago pumuntang companya. Sabi po ni Chairman you can go where ever you want tapos saka niyo na lang po raw siya---"

"Tch! That idiot bakit parang ayaw niya ata akong pumunta sa office niya ngayon? Samantalang atat na atat siya umuwi ako rito?"

Baka may tinatago sakin ang siraulong yon. Babae kaya? Hhmm. Let see!

"Wa-wala naman po siyang tinatago. Sabi niya po kasi baka na miss niyo raw ang mga magulang niyo at baka gusto niyong puntahan ang mga kaibigan niyo sa Paraiso--"

"Oh fck! Sinabi niya talaga yon Greg? Walang hiya talaga ang lalaking yon. Daan muna tayong Goldilocks saka tayo dumiritso sa companya ng siraulong boss mo"

The driver just nodded.

Kangina ka talaga Vincent! Sarap ng pang welcome mong gago ka. Yaan mo pasalamatan kita.

"Ano po bang gusto niyo Miss Shillyne?"

" Bilhan mo ko ng bomba baka mayrong available sa kanila!" sarkastikong sagot niya. Namutla naman ang kawawang chauffeur.

"Po? Wala pong bomba dito Miss cake lang po"

"Oh cake naman pala bakit tinatanong mo pa? Lakad na yong pinaka mura ang bilhin mo. Hindi worth it ng mamahalin yong amo mong siraulo"

Napailing nalang si Greg. Si greg ay nasa mid 30's na pero hindi niya ito ginalang kahit sampung taon ang agwat ng kanilang edad. Salamat sa mga nangyare sa kanya noon at naging ganito siya ngayon. Walang respito at walang modo, and also she become a bitch. Sabi niya kasi sa sarili niya mabuti ng siya ang mang-api kaysa naman api-apihin siya ng iba. Ayaw niya ng maulit ang mga nangyare sa kanya noong dose anyos pa lamang siya.

"Oh fck! Are you blind jerk?! Look what you've done to my phone! Na sira na alam mo bang mas mahal pato sa buhay mo?!"

Saktong pagkalabas niya ng kotse ay nabunggo naman siya ng lalaking sa tingin niya ay papasok sa loob ng Goldilocks at nahulog ang phone niyang milyones ang halaga. (Echos ang mahal ng phone niya ah? =) ). Napatulala naman ang lalaki.

"oh ano tutunganga ka na lang ba diyan?! Hoy jerk you have to pay for this" sabay taas ng phone niyang basag ang screen at hindi na ma open.  Gawa kasi ito sa purong glass kaya't madaling masira. Kita niyang parang namutla ang lalaki at parang nakakita ng multo.

Tch! Alam kong dyosa ako pero oa naman yata ang reaksyon ng isang to. Or maybe alam niya kung gaano kamahal ang cellphone nato. Poor man.

"Ano?! Natulala kana sa ganda ko!"

Parang nahimasmasan naman ang lalaki at napakurap kurap pa.

"psh! Idiot!"

"Look im sorry Miss---hindi ko naman alam na may tao pala diyan sa loob---"

"tanga ka kasi!"

"Babayaran ko yang phone mo here's my calling card"

"Oh don't tell me ako ang tatawag sayo? C'mon nagpapatawa kaba? Just go to Montinegro Corporation"

At pumasok siyang muli sa limousine dahil nawalan na siya ng ganang pumasok pa sa loob.

That Jerk! Ang kapal ng pagmumukha eh ako pa raw ang patawagin? Psh idiot!

***

-M S C U T I E 💝