ABİMLER BİR MAFYA

BÖLÜM-33

"abi lütfen kendine gel" diyerek baş ucunda ağladığım Tufan abim hiç tepki vermezken Gökhan hızla yattığı yerden doğrularak yanımıza geldi.

"Tufan?" diyerek beni nazikçe kenara çektikten sonra eğildi ve morarmış iğne izlerine baktı.

"hassiktir..."

"Gökhan ne oldu abime?" dediğimde doğruldu ve ellerini yanaklarıma koyarak göz yaşlarımı sildi.

"endişelenme güzelim. Sadece Burak'ı ara ve hemen eve gelmesini söyle. Tamam mı?"

Başımı onaylarcasına salladım ve telefonuma sarılarak Burak abimi rehberden bulup aradım. 2. çalışta açtı telefonu.

"efendim fıstığım?"

"abi hemen eve gel lütfen" dediğimde yumuşak sesi bir anda sertleşti ve endişeli bir hal aldı.

"ne oldu? Bir sorun mu var?"

"biz iyiyiz ama Tufan abim iyi değil. Lütfen çabuk gel"

"hemen geliyorum." diyerek telefonu kapattığında Gökhan'ın yanına döndüm.

"Gökhan iyi mi abim?" dediğimde kalkıp yanıma geldi ve kolunu omzuma atıp bana satıldı.

"bir şey olmayacak güzelim. Kendine geldiğinde düzelecektir"

Kalbim deli gibi atarken yavaşça Tufan abimin yanına çöktüm ve dizine dayandığı ellerinin üstüne yanağımı dayadım.

Titremeleri bir türlü durmazken gözlerini geldiği zamandan beri ilk defa açtı ve bana baktı. Kıpkırmızıydı gözlerini içi.

Kapı çalınınca yerinden kalkan Gökhan açmaya giderken ben de Tufan abimi desteklemek amacı ile ona gülümsedim.

Elini kaldıran abim bir anda saçıma yapışıp beni yaslandığım yerden kaldırırken yanağıma tokat atmasıyla çığlık atıp uzaklaşmaya çalıştım.

"dokunma bana!" diye bağırınca iyice korkarken salona hızla giren Gökhan ve Burak abim yanımıza geldi. Gökhan beni hızla kendisine çekip sarılırken Burak abim Tufan abimi iterek yumruk attı.

Attığı yumruk benim bile canımı yakarken Gökhan'ın beni sımsıkı sardığı kollarından çıkmaya çalıştım.

"abi bırak lütfen kendine değil!" desem de beni dinlemeyen Burak abim ilk başta yere düşen Tufan abime eğilip kollarındaki izlere baktıktan sonra ayağa kalktı ve karnına tekme attı.

"bir uyuşturucun eksikti it herif!"

"Burak şuan dövmenin sırası değil. Hem Mahperi de korkuyor. Doktoru çağırmamız lazım" dedi Gökhan.

Burak abim dururken adımlarını bana yaklaştırdı ve az önce Tufan abimin vurduğu yanağıma elini koyarak okşamaya başladı.

"dudağını patlatmış. Gökhan sen Mahperi'nin yarası ile ilgilen enfeksiyon kapmasın." dediğinde Gökhan bileğimden nazikçe tutarak odama çıkardı.

"Gökhan Burak abim Tufan abimi dövecek git engel ol ona." diyerek yanımdan uzaklaştırmaya çalıştığımda beni hiç takmadı ve yatağıma oturtturdu.

"sakın bir yere ayrılayım deme." diyerek banyoya girdi ve ilk yardım çantasını alıp yanıma geri geldi.

Kırmızı çantayı açıp içerisinden tentürdiyot, pamuk ve yara bandı çıkardı. Pamuğa bir miktar tendürdiyot döküp dudaklarıma yaklaştırdı.

"biraz acıtabilir" dediğinde devam etmesini istercesine salladım başımı. Bir an önce bitmesini ve abilerimin yanına gitmeyi istiyordum.

Pamuğu dudaklarıma değdirdiğinde kafamı kısa bir an geriye çektiğimde Gökhan yaklaşarak dudağıma üflemeye başladı.