EFLÂ ➳ bxb

21.

Müdürün odasında otururken,yarım saattir boş yapan müdüre sövüyordum. Karşımda oturan babam ise benden farksızdı. Oldukça sıkılmış görünsede içten içe sinirli olduğunu biliyordum. Sağ elini sıkması da buna işaretti.

"Efendim tabii ki gençler,kanları kaynıyor fakat bu şekilde bir saygısızlığa tahammül edemeyiz. Sizin için görmezden geleceğin ama bir dahakinde affetmem Efla." cümlenin sonunda gözlerini bana çevirmiş eliyle bir işaret yapmıştı.

"Anladım. Eminim çocukların bir suçu yoktur,Efla'nın öfke problemleri var malesef. Onu uyaracağım bundan emin olabilirsiniz."dediğinde dişlerimi sıktım.Beni kötü gösterdiği yetmiyormuş gibi yalanda söylüyordu.Öfke problemim falan yoktu.Odadan çıkmak için ayaklandığımda müdürün her iki tarafında suçlu olduğunu söylediğini duydum.

Çıktığımda karşımda gördüğüm itlerle gözlerimi devirdim. Onlar için kimse gelmemişti. Beni göz hapsine aldıklarında umursamayıp okuldan çıktım. Bahçenin kapısında beklemeye başladım.

Çok geçmeden konuşmayı bitirip okuldan çıktığında arabaya ilerledim. Arabaya bindiğimizde hâlâ ağzımı açmamıştım. 'Seninle evde görüşeceğiz.' dediğinde gözlerimi dışarıya çevirdim. Akıp giden yola baktıkça atlama isteğim körükleniyordu.

Geldiğine şaşırmıştım,genelde benim için bir şey yapmazdı. Şaşkınlığımın yanı sıra içimde bir sevinç vardı ama babam yine yanıltmamıştı.

Elim titremeye başladığında inirden mi içimdeki hüzünden mi kaynaklandığını anlamadım. Bacaklarım arasına sıkıştırıp gözlerimi kapadım.

Tek cümleyle temelden sarsılmam her seferinde beni mahvediyordu. Herkese kapı duvarken bbmın iki kelimesiyle yıkılmak iğrenç bir şeydi.

Bunca zaman duygularımı yok etmek için çok uğraşmıştım. Sağolsun o da bana yardımcı olmuştu. El birliğiyle gömdüğümüz duygularımın geri gelmesi okyanusta boğulmak gibiydi.

Ağzımdaki acı tadı geçirmek yutkunduğumda arabanın durduğunu fark ettim. O indiğinde ardından inip eve girdim.

Kimse yok gibi duruyordu. Kolumdan tutup sürüklemeye başladığında tepki vermedim. Kolumu koparacak gibi tutarken evin içindeki lanet yere geldiğimizi fark ettim.

Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştu.
Kapıyı açıp beni içeri savurduğunda  yere düştüm. Yerdeki önceden kırdığım bardağın camları koluma battığında kanımın yavaşça süzüldüğünü hissettim.

"Ne geberiyorsun ne siktir olup gidiyorsun.Başımızı ağrıtıp ismimizi kirletmekten başka hiçbir boka yaramıyorsun!" öfkeli sesiyle etrafa tükürükler saçarak konuştu.

Duygusuz bakan gözlerimi gördüğünde daha da sinirlenip elimin üzerine bastı.Camlar elime batarken inleyip ayağını itmeye çalıştım. Daha çok yüklenip saçımdan tuttuğu gibi başımı yere geçirdiğinde çığlık attım.

"Böyle yapmıştın değil mi o çocuğa da. Bak bakalım nasılmış."

Başımı kaldırıp yüzünü yüzüme yaklaştırdığında gözlerime kadar gelen kanla gözlerimi kapattım.

"O çocuk sikimde bile değil. Efla,sen kimin çocuğu olduğunu unutuyorsun." ismimi tiksinircesine söylediğinde içimde bir şeyler kırıldı.

"Neden yaptın?Geçerli bir sebebin yoksa sabaha kadar burada kalacaksın." başımı savurup geri çekildiğinde tüm geceyi burada geçireceğimi anladım. Onu tatmin edecek bir şey söylesemde çıkmama izin vermezdi.

"Konuşsana lan." bağırıp karnıma tekme attığında öne doğru eğildim. Cenin pozisyonu aldığımda başıma batan camlar canımı yakıyordu.

"O piçler bir şey anlattı ama,ne kadar doğru bilemem." sigarasını yakarken onun ani ruh hali değişimlerini korkuyla izliyordum. Biraz önce fazla sinirliyken şu an dümdüz duruyordu.

"Ne anlattılar?" dedim kısık sesle.

"Yaptığın ibnelikleri."

Gözlerimi yere indirdiğimde devam etti.
"Sana karışmayacağız dedik diye tepemize binmişsin. Kiminle ne bok yaptığın umrumda değil ama milletin gözüne sokma demedim mi sana?!" tekrar bağırdığında karnıma vurdu. Elim arda kaldığı için zararın çoğunu o almıştı.

"Orospu gibi okul köşelerinde millete mi veriyorsun şimdi de? Öncekiler yetmedi mi? Kim varsa ayartıp altına mı gireceksin lan?!"

"SENİN YÜZÜNDEN!" Bağırışım onu susturduğunda daha fazla sinirlenmişti. Ağzını açacakken konuşmaya devam ettim.

"Senin suçun hepsi. Senin iğrençliklerini öğrenmişler. Çocuğuna ibne deyip karını bir erkekle aldattığını öğrenmişler,belki daha fazlasını!"

Yakamını tutup beni yere çarptığında gözümden bir damla yaş süzüldü. Defalarca yere vurduğunda nefes alamayacak gibi oldum. Tshirtümün yakasını aşağı çekip sırtımda sigarasını bastırdığında bağırmamak için dudaklarımı dişledim.

"Sakın. Sakın bu konuyu bir daha açma."

Odadan,daha doğrusu zindandan çıktığında ardından ağır demir kapıyı kapatıp kilitlediğini duydum.

Gözlerimdeki buğudan bir şey görmezken görüşüm yavaşça kaybolmaya başladı.
Bedenime aldığım yaralar zihnimin karanlığa gömülmesine sebep oluyordu fakat ruhumdaki yaraların beni bir saniye bile uyutmayacağını biliyordum.

**

açım aç