"Parfümünün kokusu... Bu L'Interdit mi?"
Kokumu içine çekerken burnunun ucu boynumdaki boşluğa değiyordu.
"Öyle. Tıpkı sizinle benim aramızdaki şey gibi."
{*L'Interdit: Yasak, yasaklanmış. Aynı zamanda Givenchy markasının bir parfümünün adıdır.
Uyar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"And you say, 'As long as I'm here, no one can hurt you.' "
* * *
*4 saat sonra*
"Başkanı kurtaramadım."
İçinde bulunduğumuz geminin kamarasında durmuş, dışarıdan bana bakan Rhodey ile konuşuyordum. Uçaktan düşen insanları kurtarışımın sevinci, başkanın kurtulamayışı ile yarım kalmıştı.
"Zırhınla bile başkanı kurtaramadın, zırhın olmadan Belle'i nasıl kurtaracaksın?"
Yavaşça yutkundum, başımı diğer tarafa doğru çevirdim ve en iyi yardımcıma seslendim. Rhodey gerçekten de başka bir planım olmadığını mı sanmıştı?
"Jarvis, sence de vakti geldi mi?"
"Ev Partisi Protokolü mü efendim?"
"Aynen öyle."
Bu, benden başka kimsenin, Belle'in bile bilmediği bir plandı. Evin hiç görmediği bir kısmında, garajın altında, yer altına gizlenmiş bir bölümde daha önce hiç görmediği kadar çok ve birbirinden farklı zırh vardı. Öğrendiğinde daha önce ona söylemediğim için bana kızacaktı ama şu an söylenmesini bile dinlemek için neler verebileceğimden haberi yoktu.
Rhodey ile vakit kaybetmeden, elimizde iki küçük silah dışanda hiçbir şey kalmamış halde, Killian'ın bulunduğu limana geldik.
Hava karanlıktı, etrafta çok fazla insan ve muhtemelen Killian gibi olan birçok kişi vardı.
"Aman tanrım."
Şerefsiz, başkanı Rhodey için yaptığım zırhın içine koymuş, limanın ortasında yerden metrelerce yukarıya asmıştı. İnfazını böyle yapacağa benziyordu.
Rhodey bana bir işarette bulunduğunda hızla onu takip ederek biraz ilerimizde duran metal merdivenleri çıktım. Üst kata ulaştığımız anda silah sesleri patlamış, birkaç mermi bizi sıyırarak yanımızdan geçmişti. Burda olduğumuzu çoktan fark etmişe benziyorlardı.
"Şu an bir zırh için adam bile öldürürüm."
Ona yan bir bakış attım, sonrasında gözlerimi gökyüzüne doğru çevirdim.
"Evet, destek kuvvet lazım."
"Çokça lazım."
Görüş alanıma küçük bir ışık kümesi iliştiğinde hafifçe gülümsedim.
"Sence bu ne?"
En yakın arkadaşımın şaşkınlığını izlerken bir yandanda gururla bize doğru gelmekte olan zırhlara bakıyordum.
