Chapter 52

2.5K 46 0
                                    

Lost

Samantha's POV

"Are you sure doon kita ihahatid?"he asked me. I look at him then nod.

I diverted my eyes on the radio of his car. Napansin ko lang na hindi niya 'to binubuksan? Isn't he's fond of music?

"Hindi yan tutugtog kung tititigan mo lang."Oh well. I press some buttons and start roaming for a best song.

Inilipat ko pa 'to ng inilipat 'til it landed on passenger seat. Ililipat ko na sana but I saw on my peripheral vision that he smiled.

I looked at him."Do you want this?"I asked him. Saglit siyang tumingin sakin saka ibinalik ang atensyon sa pagdri-drive.

"That's your choice. Kahit ano okay lang sakin."sabi niya. I chose to just kept on playing that. Maganda naman 'yun e.

*play the music on the side*

I listen to music while my gaze is outside. Pinanonood ko lang kung paano namin kabilis lagpasan ang mga nadadaanan namin. Siguro kung lalakarin ko lang 'to at hindi sasakay ng sasakyan mapapagod ako. Parang gusto ko na lang din tuloy sumakay ng eroplano para mabilis kong malagpasan ang lahat ng 'to... sasakyan din naman ang eroplano di ba? But I know, hindi ko maaayos ang lahat ng 'to if I'll just runaway all of these. Ginawa ko na 'yan dati... hoping that I can move on, but then I was wrong. But... pagod na kong maglakad. Nakakapagod. Parang minsan, gusto ko  na lang tumakbo at sumakay ng eroplano at magpakalayo-layo...

Can I???

"Sam."tawag ni Cliff sakin kaya naman napatingin ako sa kanya.

"Ow?"I asked him.

He sighed."Kanina pa kita tinatawag pero mukhang napakalalim ng iniisip mo."he said. Oh...

"Sorry. What is it again?"I asked him.

"Nothing. Sabi ko malapit na tayo."I just nodded my head. Maya-maya nakarating na kami sa harap ng building ni Angelo pero hinarang ng guard ang sasakyan ni Cliff.

"Oh. Bababa na ko. Thanks for the ride."I said and waved at him as he drove off.

Nang makaalis na siya, I looked up to see the full sight of the building. I don't know why I'm here. Ang alam ko lang, gusto ko siyang makita. Hindi pa naman siguro siya nakakauwi, maga-alas siyete pa lang naman e.

"Is Angelo here?"tanong ko sa guard.

"Yes, Ma'am."sabi niya at nginitian ko naman siya at pumasok na. Kilala naman na ko ng mga employees dito e.

Tinanong ko ang isa sa mga employees and she said Angelo is in the middle of a client meeting right now and currently, inutusan silang huwag magpaabala.

"Okay. Sa office niya na lang ako maghihintay."I said at umakyat na pero hinabol ako nung receptionist.

"Ma'am, please po. J-just wait here. Mapapagalitan po talaga kami."I looked at the lady.

"Miss, I am his WIFE. I bet you knoe that. I am an exemption to that, okay?"napayuko na lang ito. I feel bad for her. Ayoko naman talaga siyang tarayan.

"I'm so sorry, Ma'am."she apologized and I just nod at her. I pressed the 7th floor 'cause his office, or rather our office, is there.

Lahat naman ng madadaanan kong empleyado ay yumuyuko o bumabati sakin.

Nakarating na ko sa office pero walang tao. I looked around. Napansin kong nag-iba ang ayos ng mesa KO. Is someon occupying it now? Nainis ako sa isiping iyon. Pupuntahan ko na sana ang table KO when I heard voices outside the office. Automatic na sumasara ang office ni Angelo kaya naman hindi na ko nag-abala pang isarado ito kanina.

ATM 1:A Total Mess (FBS#1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon