Bazen ne kadar şanslı olduğumu düşünüyorum... Çünkü benim babam Tony Stark. Ama herkese gösterdiği yüzü değil. Babam gerçekten öyle duygusal ki... Ama bi o kadar şevkatli ve sevgi dolu.
Başlangıç tarihi:12 Nisan 2021
Bitiş tarihi: 14 Kasım 2022
#haw...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Peter bir hafta önce Thor ile bu kostümü yapmıştı. Spider-Man olduğunu sadece Thor biliyordu ve kimseye söylemeyeceğine de yemin etmişti.)
Tony uyuyordu. Steve ise uyuyamamıştı. Hala aklında Bucky ve Peted vardı. Onlarla her konuşmaya çalıştığında kavga çıkıyordu. Bu da yetmezmiş gibi Bucky yüzüne bile bakmıyordu. En azından Peter birazcık insaflıydı. Ya da fazla insaflıydıda göstermiyordu.
Steve sessiz bir şekilde kitap okurken, aynı anda uyuyan Tony'yi de izliyordu, bir ses duydu. Aşağıdan, bahçeden geliyordu ses. Steve sesin kaynağını merak edip aşağı indi.
Bahçenin karanlık köşesinde birisi birşey yapıyordu. Ama gecenin saat ikisi olunca kimse uyanık değildi. Cuma da değildi zaten.
Steve o kişiye doğru ilerlemeye başladı. Kalkanı yanında değildi ama korkmuyordu. Korkacak birşey yoktu zaten.
Steve ona doğru ilerledi. O kişinin üstünde kırmızı ve mavi bir kostüm vardı. Değişikti kostümü.
Boyu kısaydı. Boyu ortalama 14 veya 16 yaşındaki bir çocuğun boyu kadardı.
Çocuk birden maskesini çıkartıp Steve'in olduğu yere doğru döndü.
