BİRAY

4. Bölüm

Eğer bu hikâyeyi yayınladıktan sonra yaşayacaklarımı bilseydim biraz daha beklerdim. Biraz bölümler geç gelecek.

İyi okumalar,

03.05.21
⁰⁷.⁰⁷.²1

son güncelleme: 23.01.2022

Psikoloji olarak çok kötüyüm. Biraz daha toparlayıp öyle gelmek istedim. Benim acılarım asla bitmiyor. Hastanelere gitmekten kurtuldum derken şimdi de ruhsal anlamda kötüleşmeye başladım. Keşke bazı şeyleri değiştirme şansımız olsa.

iyi okumalar.  

siziseviyorum.

🦋

Yemeklerimiz yenmiş hastaneye geçmiştik.

Sonuçlar çıkmış, onların kızı olduğum  belgelere göre doğrulamamıştı.

Bu biraz beni sevindirdi.

Dudaklarım usulca yukarı doğru kıvrıldı.

"Bizimle gelmek ister misin?"

Onlara şans vermek istedim. Belki bazı şeyler değişir. 

Onlar önden giderken Emir ile arkalarında kaldık.

Onlar hastane otoparkın ortasına doğru yürüdüklerinde girişte durmuştum ben.

"Güzelim. Hiç istemesem de seni bırakmak zorundayım. Onlarla git. Yarın görüşürüz." Alnıma küçük öpücük kondurmuştu. "Hadi git!"

Onu arkamda bırakarak ailemin lüks   arabaların yanına durduğunu fark etmemle yanlarına  yürümüştüm. Babam şoför koltuğunda yerini alırken annem yanına oturmuş, ikiz bozuntusu ve Baran ile yeni evime doğru gidiyordum.

İkiz bozuntusu. Hiç sevmedim onu.

Kanım ısınmadı kesinlikle. 

Aynı kandan gelmenize rağmen kanın ısınmıyor, aynen kanka aynen.

Tebessüm ettim.

Kesin öyledir. Erken doğduğunun hiç önemi yok.

Öyle zaten.

Kes.

Kapa çeneni.

Ok.

Emirden çaldığım koyu yeşil tişörtün çekilmesiyle kendime gelmiştim. Bakışlarında mutluluk vardı.

Baran gözlerindeki ifade bakışlarımı kaçırmama  sebep oldu.

"Tişörtünü hiç sevmedim ." İkiz bozuntusuna bak sen.  Sanki ben seni sevdim.

İkiz bozuntusu haricinde yolculuk  rahat geçti.

Büyük bir malikane'nin önünde durulmuş, herkes inmeye başlamıştı. Onlarla beraber bende indiğimde karşımda duran  üç katlı  eve baktım.

Sağ elimi sol elinin üstüne aldığımda orayı ovmaya başladım. Elimin üstündeki benle oynamaya başladım.

Ne yapacağımı bilmediğim zamanlar genellikle bu yola başvuruyorum. 

"Hadi, gel kızım."  Ahu Hanım'ın gözlerinde gördüğüm saf şefkat ait olduğum yerin tam ortasındaydım.

Paytak adımlarla Ahu hanımın yanında ilerledim. Kahverengi kapının önüne gelesiye kadar etrafı izledim.

Bahçe oldukça büyük, yemyeşil ağaçların üstünde kuşlar uçuşurken hayran hayran bakarken gözlerimi ayıramadım.

Ahu hanımın seslenmesiyle içeri geçtim. Beni büyük bir alan karşılarken herkes gibi  ayakkabılarımı ben de çıkartım.