BİRAY

15. bölüm

Md. Kenan Beyciğim.

İyi okumalar.

15. Bölüm, "Çıkmaz  duygular."

Son güncelleme 13.02.2022
▪︎

Bazı şeyleri aklım hiç almıyor.

Şu an boş bakışlarım hepsinin yüzünde tek tek gezdi.

Sorun bende miydi? 

Artık düşünmek bile istemiyorum.

İçimden bir şey gelmiyor.

Sandalyemi geriye doğru sürterek ayağa kalktım.

"Sen nasıl ulaştın."

"Ailenden neden kaçırıldın? Neden o aileye verildin. Neden o adamın tüm suçlamaları yok sayıldı. Hepsini biliyorum. Öğrendim.  Artık bu davayı kazanabiliriz. Ben kendi kardeşime geç kaldım Biray. Ama kardeşimin kardeşine geç kalmak isremiyorum."

"Dinliyorum."

"Ailenden neden kaçırıldığını benim anlatmam pek doğru olmaz. " Dedi annem ve babama bakıp.

"Seni kaçıran kişi bu aileye teslim etmeden önce başka bir aileye teslim ediyor. O ailede sen bir hafta kalmadan, bu aileye teslim ediliyorsun. Çünkü seni kaçıran kişi ve Polatın yiğeni Selçuk beraberlik yaşıyorlar ve Selçuk seni gizlemeye yemin ettiği için onun yanında seni saklmasi daha güvende geliyor. "

"Başlangıç bu. Asıl meseleye gelirsek, Selçuk Orhan'ın babası büyükelçi. Ve bu sebep onların tüm delileri ya da tüm yargıyı satın almasının sebebi."

Satın alınanan savcılar, hakimler...

Her satın alınanların bana söylediği ağır sözler.

"Sen bu işin peşini bırak. Sen yetemezsin. Gücün yok."

"O saate ne işin vardı orda.?"

"Beni kaçıran kim?" Diye sordum.

"Teyzen."

Bir insan neden böyle bir şey yapardı. Yüreğin hiç mi sızlamadı.

Ve hızlı adımlarla evden çıktım.

Arkamdan ayak sesleri geliyor.

İnsanların yürüyüşünden bile kimin kim olduğunu  anlıyabiliyorum artık. 

Tek ihtiyacım olan kişi; Azra'ydı.

Emir'in arabasına doğru gittim.

Emir ön koltukta yerini aldığında ben de hemen onun yanındaki  yerini almıştım.

Azra'nın yanına demeden bile gitmek istediğim yeri anında alıyor. Beni böyle seven bir olduğu için yaratana şükürler ettim. Umarım  herkes  istediği gibi kendini seven biri bulurdu.

Yakın sayılmayacak bir zaman diliminde kabileye giriş yaptık.

Azra'nın yanında konuşamadım. En çok ihtiyacım olan şeylerden biri de konuşmaktı. Ama korktum.  Ona bunları anlatmaktan

Emir uzakta beni beklerken o geldi yanıma. Siyahalar içindeki adam.

"Ne yapacaksın?" Diye sordu.

"İntikamı mı alacağım." Yutkundum.

"Seninle varım."

Mezar taşına baktım.  İsminin olduğu yerde elimi gezdirdim.

Ve arkamı dönüp uzaklaştım.

Emir ile bindiğimiz araba nereye gittiğimizi  bilmiyordum.

Sahil kenarina dönmemizle geldiğimiz yeri anlamıştım.