BİRAY

6. bölüm

Merhaba,

Md. Karan Kora -gözlerini yeşil olarak düşünebilirsiniz.-

İyi okumalar.

son güncelleme 25.01.2022

▪︎

Karan abim telefonun ekranını hızla kapatmış, banka mesajı  ve gereksiz olduğundan bahsetmişti.

Keyfim kaçtı.

Onunda keyfinin kaçtığı belliydi ama beni sıkmayacağını anlamıştım.

O mesajı kim atmış olabilirdi ki?

Bu beni çok düşündürecek belli ki.

Ardından eve dönmek için arabalara dolmuştuk, geldiğimiz gibi geri dönerek yollar  akıp geçti.

Evin önüne geldiğimizde daha önce görmediğim ya da dikkat etmediğim  bir sürü koruma etrafa dağılıyordu.

Annem hızlı adımlarla yanıma geldi. "Yarın alışveriş yapalım mı?"

Daha önce hiç bu kadar yoğun bir tempoya girmemiştim.

"Olur, benim de gitmek istediğim yer vardı zaten."

Belki Emir ile buluşurduk.

Ben odama doğru ilerlerken, duyduğum sese ilerledim.  "O mesaj kimden geldi derhal bul. Ben numaraya ulaşamadım diye bir bahane duymak istemiyorum. Mezara dahi girse onu ordan çıkartıp kim olduğunu bulacaksın. Kim benim kardeşimin canını sıkıyorsa onların Azrali olacağım."

Duyduğum son şeyler bunlar olurken, odama ilerledim.

Üstümü değiştirip yatağıma girdiğimde Emir'i görüntülü aramıştım bile. "Merhaba güzellik."

"Merhaba Kara İncim."

Gülümsedi ve ben gamzelerine hayran hayran baktım.

Öpücük atmış, yüzümü saklamıştım. Onun kahkahası odayı doldurdu. Utanıyorum...

"Çok güzelsin."

"Biliyorum," diye kıpırdandığımda odamın kapısı açıldı.

"Sana kaç kez kapıyı çal dedim, ikiz bozuntusu!" Bu huyunu hiç sevmiyorum.

"Benim." Karan Abim.

"Üzgünüm, çalmalıydım." Dedi bakışlarını indirirken. Telefonumdaki ekrana bakmış, görüşürüz diyerek kapatmıştım telefonu.

"Ben şey için gelmiştim?" Kaşlarımı kaldırdım hadi dercesine.

"Beraber uyuyalım mı?"

Emirden başka kimseyle uyumamıştım. Uyku düzenim zaten boktu. Uyuyabilir miyim, bilmiyorum ama ben kabul ettim.

Yana kaymış gelmesini bekledim.

İkinci ilklerim Karan abim oluyordu.

Yatağımın  yanına yatığında, "çok yaklaşma tamam mı?"

İnsanlara çok fazla dokunamıyor, dokumalarına tahammül edemiyorum. Emir' e bile çok zor alışmıştım.

Ses çıkarmadı, yatağın yanındaki ışıkları kapatmak için hareket etmesi, benim rahatsızlığımı dile getirmem ile sustu. "Karanlıkta uyuyamıyorum."

Kafamı onun olduğu yere doğru koyup, birimizi izledik.

Çok yakışıklıydı.

Yeşil gözlü...