BİRAY

3. bölüm

Üzgünüm,

Bölümü düzenleyemeden atıyorum. Aslında atmazdım ama Cuma günü demiştim geç oldu ve biraz aceleye geldi. Çünkü bir kaç sorun yaşadım. Iki gündür hastane ye kaldırılıyorum falan derken yazamadım. Kafamı toparlayabilirsem arkadan düzenleyeceğim.

Md. Emir ve Biray.

İyi okumalar,

⁰⁴.⁰⁷.²¹

Son güncel tarihi 05.01.2022

İyi okumalar <3

Nikahtan sonra, evlendiğimizi kutlamak için Göksel teyze bir restoranda akşam yemeği ayarladı.  İstanbul boğazına karşı olan mekana adım atığımızda, Emirin elini tuttum.

Emre abi ile şakalaşıp garsonun bizi yönlendirdiği yere geçtik. "Bak buraya yazıyorum. Evleneceğin kadına çok çektireceğim."

"Bu asla olmayacak" 

"Ne derler bilirsin ağabeyciğim; asla, asla deme."

Emre abi  18 yaşındayken bir kızı seviyordu. Hatırlıyorum o zamanları. Lisedeydiler. Birbirlerini çok güzel sevmişlerdi. Ama kız mezuniyetlerini yaptıkları gün ölmüştü. Kanser hastasıydı. 

Emre abi ondan sonra kimseyi hayatına almadı. Sevmedi bile.  Belki de hayatına tekrar sevebileceği biri çıkmadı.

Yağmur hemen abisinin kucağına çıktı. "Seni kimseyle paylaşamam ben. Yeterince Emir Ağabeyimi, Birayla paylaşıyorum." kollarını birbirine bağladı. Beni abisinden çok kıskanıyor. Sadece abisini değil. Emre abisini, babasını ve küçük bulutu. Öyle bir an geliyor ki, beni abisinden bile kıskanıyor. 

Çok kıskanç. İleride karşısına çıkacak erkekleri merak ediyorum. 

Yemeklerimizi güzel sohbetler eşliğinde yedik.  Saat hızla ilerledi. 

Saat gece yarısını geçerken mekandan ayrılmış, ben Emirle  onun arabasına yöneldim. Küçük ikizler çoktan uyumuştu. 

Trafik olmazken erkenden eve gelmiştik.  Ben üstümü değiştiriş, Emirin tişörtlerinden birini giymiştim. 

Odasının balkonunda elindeki kupa bardak ile gördüm. Galiba kahve içiyor. Ben asla kahve içemiyorum. Tadı acı, ben sevmem.  

Yanına ilerledim. Beni gördüğünde gülümsedi. Aynı şekilde ben de gülümsedim.

"Ne yapmak istersin?" 

"Uyumak," diye kısa cevap verdim. 

Tüm gün bir şey yapmamıştım ama uykum gelmişti. 

Bardaktan bir yudum aldı, onu balkondaki masaya bırakıp yanıma geldi. "Hadi uyuyalım."

***

Sabah olduğunda çok huysuzca yerimden kalktım. Evet, bugün hiç güzel geçmeyecek. 

Dağılan saçlarıma şekil verip, üstümü düzelterek aşağı indim.

Hakan Amca ve Emre abi yok. İkizleri de göremedim. Şu an Göksel Teyze ve Emir karşılıklı oturmuş muhabbet ediyor. "Gel kızım sen de." 

"Hakan amca yok mu?" 

"İkizler, pasta diye tutturdu. Onu almaya gittiler."

Anladım anlamında kafamı sallayıp boş olan Emirin yanına oturdum. 

Benim oturmamla bir zilin çalması eş zamanlı oldu. Ha geldiler. 

Kapıyı açmak için neşeyle gittim. Sabah ne kadar kötü uyanmış olursam olayım, bunu kimseye yansıtmanın gereği yok.