BİRAY

14. bölüm

Bu bölüm neden 50 vote? Artık yazamıyor muyum? Kendimi  yakın sürede yazmak zorundaymış gibi hissediyordum. İlk bölümler 200 kusuru geçikken bu bölüm elliyi zor buluyor.  Bu bölüm en az 80 vote olmadan yeni bölümü atmayı düşünmüyorum.

Sevgilerle

Ay.

Merhaba,

Ben geldim.

Hoşgeldim

Neyse uzatmayayım.

14. Bölüm, " Kalbimdeki yaraların açılışı."

HAYIRLI BAYRAMALAR 🐑💙

İYİ OKUMALAR...

Son güncelleme 07.02.2022

<3

Küçüklüğüm bana çok şey kattı. En önemlisi; insanlara güvenmemek.  Duyguların. Kısacası geçmişim bana çok şey öğretti. Acısıyla..

Duygularımın çalındığını düşünürdüm.  Ama hayır.  Ben bilerek duygularımı saklamıştım yıllardır.

Tecavüze uğraşıyım, şiddet görmem, okulda dalga konusu oluşum; geldi gözümün önüne. Sonra Emir'in her ne olursa olsun yaralarımı sarması..

Bugün ki, yaralarımı kimse
saramayacaktı artık.

Ne ben. Ne Emir. Ne başkası...

Bu pis yerde az önce ilk krizimi geçirdim.
Ben ilk kez ilaçlarımı içmeden krizimi atlattım.

Saatlerce içim çıkasıya kadar ağladım. Burdan çıktığımda tek bir göz yaşı bile dökmeyeceğimi kendime söz verdim.

Hava tekrar karardı.

Korkmaya başladım.

Eskiden karanlıktan korkarken şimdi gündüzlerdende korkacaktım.

Midem bulanmaya başladığında, boş olan saframdan sadece su çıktı.

Öksürdüm.

Bağlı ellerim kafanın üstünde bir ipe bağlıydı.

Kapıdan çıkan gıcırtı sesleri, bütün vücudumu titretti.

Bu kadar güçsüz olmaktan nefret ettim.

Bana bunu yapanlardan intikamımı alacaktım.

Canım çok yanıyordu ve ben bir şey yapamıyordum.

"Gül güzeli." Sesin sahibini bilemedim.

Bütün vücudum acıyla kasılırken, gözlerimi kapatmamaya uğraştım.

Yanıma gelen adım seslerini duydum ama gözümü açıp bakamadım.

"Kurtuldun." Dedi yabancı ses.

Benim kurtuluşum belki de  ölmek olmalı.

Bu sesi tanıyordum.

Mezarlıktaki adam...

Ellerimi ipten kurtardı ve yanına eğildi.

Üstüm yırtık, ürperdim.

O bunu anlamış gibi ceketini çıkartıp üstümü örttü.

Ardından kucağına aldı sesim çıkmadı.

Gözlerim kapanırken kendimden başka bir şey düşünemedim.