Yarrow Series #1: Chase (COMPLETED)

Chapter 35

Drunk

"What? You're here?!" gulat na sabi ko kay Charles nang makita ko siya na nasa loob ng office ko pagkarating ko pa lang.

Pagkatapos mangyari ang lahat ng iyon sa pagitan namin ni Jacob noong nakaraang linggo hindi ko mapigilang mag-isip. I understand him. I am trying to understand him, pero kasi masakit pa rin. Masyado pang bago ang sugat.

He smirked. Binuka niya ang mga kamay niya senyales sa pagyakap.

Natawa ako habang lumalapit sa kaniya. I hugged him.

"Surprise!" sabi nito.

Binitiwan ko siya at naupo sa swivel chair. Hinarap ko siya. He's wearing a long-sleeved.

"So why are you here?" tanong ko.

"Work, of course!"

I scoffed.

Tumawa ito. Mabilis itong umupo at nagsimulang nag kuwento. Pumunta pala siya dito dahil may isang client siya na taga dito. Dapat ay next month pa daw iyon pero dahil gusto niya rin akong makita ay binago niya ang appointment.

Buong umaga ay nagkuwentuhan lang kami. Sa sobrang dami naming pinag-usapan ay hindi ko namalayang lunch na. Napangiwi ako. Wala akong nagawang trabaho!

"Does my grandma know you're here?" I asked.

He nodded. "Yeah, she knows everything. Besides, she wants me to pay you a visit. Looks like Senyorita wants me for you..." he teased.

Napailing na lang ako sa kaniya.

"Sorry, it's already lunch time. You haven't done anything because of me." he apologize.

I raised my eyebrow.

"You're not really sorry, though. You're having fun earlier..." sabi ko.

He laughed. "You know me well,"

"Anyway, let's eat lunch?" yaya nito.

I shrugged my shoulders and nodded. Gutom na rin naman ako, mamaya na lang ako magtatrabaho. We came down from my office, and I noticed the employees staring at us. They were looking at us with malice. I groaned.

"What?" natatawang sabi ni Charles.

"You're enjoying the spotlight, aren't you?" I told, annoyed.

He laughed.

Pumunta kami sa restaurant na tapat ng company namin. Habang kumakain ay ganon pa rin ang ginawa namin. Ang dami niyang kinuwento sa akin tungkol sa Mom and Dad niya. Simula kasi nang makita niya ang parents niya ay sobrang maalaga ito sa kaniya.

Sa kalagitnaan ng pag-uusap namin ay may biglang pumasok sa loob ng restaurant. Umuwang ang labi ko kasabay ng kaniya.

"J-jacob," wala sa sariling turan ko.

Nakita ko ang paglipat nito ng tingin kay Charles sunod sa akin. Pabalik balik iyon na tila hindi siya makapaniwala dahil hindi pa rin siya tuluyang pumapasok sa loob.

May dumaang sakit sa mga mata nito.

Then he quickly changed his expression to emotionless before turning away. My heart hurts. Is he jealous? Is he?

"So that's the man huh?" napatingin ako kay Charles nang makita kong mariin ako nitong tiningnan kasabay ng pagsunod niya ng tingin kay Jacob.

Napayuko ako kasabay ng pagtulo ng luha ko. Why am I crying again?!

Kinaumagahan, habang nasa office ako ay may natanggap akong Gmail. Galing iyon sa school president ng batch namin. Binuksan ko iyon at binasa.

From: Michael Paule | Student Council Pres. Batch 225