Yarrow Series #1: Chase (COMPLETED)

Chapter 29

Last time?

"Cassie!" tawag sa akin ni Carla sa FaceTime. I frowned.

"Ay taray, ang sungit na! Kumusta?!" masiglang tanong nito.

I chuckled. "Parang hindi tayo nagkausap kagabi ah?"

Ngumisi naman ito. "Baliw, miss na kita! Kailan ka uuwi? Ano na?" parang batang anito.

Umayos ako ng upo at sumandal sa headdress ng bed. This day is exhausting. Nakakainis pa ang Architect na kasama ko sa recent project na kailangan naming gawin. May sarili yatang gobyerno iyon.

I'm not pertaining to Architect Peréz. May isa pang sira ulo na nakapasa sa board.

Ngiti lang ang sinagot ko dito.

"Soon,"

She frowned.

"Hindi ka na nga pumunta noong binyag ni Cala, nakakatampo ka na," anito. I chuckled.

Nakakatuwa lang. After so many fights they had, she and Lawrence decided to marry. They break up all the time, but they always get back together. We witnessed how difficult our lives had been. When Lawrence and she split up, I almost went home because all she did was get drunk. Aunt Belle, thankfully, did not leave her.

"Sorry, promise babawi naman ako sa inaanak ko!" sabi ko dito.

Mas lalo itong ngumiwi. Maya-maya ay nakita kong dumaan sa likod niya si Lawrence na nakahubad lang at tanging boxer ang suot. Nang makita niyang kausap ako ni Carla ay kumaway ito.

"Hey, kumusta?" anito. I just chuckled and shrugged my shoulders.

"Nothing's new," sabi ko lang. Binigyan ako nito ng isa pang ngiti bago kumaway.

"Kilig ka nanaman, Carla. Para kang teenager ha," sabi ko dito nang makita kong mapula ang pisngi nito.

"Heh! Ewan ko sa'yo. Huwag mong ibahin ang topic!"

I laughed. "Soon nga. I still have to work here."

Inikutan ako nito nang kamay at maya-maya ay tumalikod ito at kinuha kay Lawrence ang anak nila.

I giggled. "Oh my gosh! Ang cute!" sabi ko.

Tinaasan ako nito ng kilay na parang sinasabi 'don't state the obvious'.

"Malamang, may ibang lahi ang tatay. Duh!" natawa na lang ako dito.

Maya-maya pa ay nahinto ito sa pagtawa at mariin akong tinitigan. I smiled at her awkwardly.

"Why? Something's wrong?"

She sighed.

"Okay ka lang ba?" tanong nito. Tumawa naman ako at inayos ang kumot na nasa hita ko.

"Yep," I told popping the 'p'

Umiling-iling ito.

"Ang plastik, Cass."

Natawa ako.

"Galit pa rin ako sa'yo, bakit hindi ka umattend sa kasal ko?" nakasimangot na tanong nito. I bit my lips. Naalala ko kasi noong mga panahong iyon ay kailangang kailangan namin ang isa't-isa. Kahit sinabi nila Mama at ng mga kapatid ko na okay lang sila, alam ko namang hindi pa rin sila nakaka move-on noon sa pagkawala ni Papa.

We all have days when we forget to eat and it seems like we are only living because we have to. We had difficulty accepting our father's death. We had to see a therapist because we were struggling so much.

"Sorry," sabi ko na lang.

She sighed. Alam kong marami pa siyang hindi alam sa nangyari sa amin dito at ayaw ko namang bigyan siya ng stress.