Na de derde dag van Alice haar verandering, had Alec zijn gave gestopt. Alice was gestopt met schreeuwen en volgens Edward was haar pijn ook minder. Ze ging de vierde dag van haar verandering in, ieder van ons was na 3 dagen al getransformeerd behalve Bella want die had er ook 4 dagen over gedaan. Carlisle had uitgelegd dat het kwam omdat Alice zoveel verwondingen en botbreuken had, het gif had langer nodig om haar lichaam compleet over te nemen en haar hart te bereiken. En ik? Ik voelde me verdoofd en staarde naar buiten terwijl ik naar Alice haar nog kloppende hard luisterde. Alec had zich verontschuldigd, zijn gave had soms bij effecten als hij hem zo lang moest gebruiken en het zou vanzelf over gaan.
Boem boem, boem boem, boem boem. De hartslag van Alice klopte nog rustig, maar als je goed luisterde hoorde je hoe het langzaam versnelde. Het duurde dan ook niet heel lang voordat haar hart heel hard en snel begon te kloppen......en toen was het stil. Ik keek in een ruk op van mijn gestaar en keek naar de trap. "Jasper, misschien kan je beter beneden blijven en ons dit laten doen." probeerde Carlisle nog. "Probeer me niet tegen te houden, ik ga naar Alice en jullie blijven beneden." zei ik met een zachte grom. Ik stond op en binnen een paar seconde stond ik boven en hoorde ik hoe verschillende voetstappen mij volgde. "Jasper, dit is niet verstandig." zei Emmett. Ik negeerde hem en hoorde zacht geruis van stof, alsof handen over een stof aan het vegen waren. Ik grinnikte kort omdat Alice waarschijnlijk de stofjes van haar jurk probeerde te vegen, de jurk die Rosalie en Esme haar hadden aangedaan toen ze haar hadden gewassen en verzorgt.
Ik legde mijn hand op de deurklink om de deur te openen. "Jasper niet doen, ze heeft je gehoord. Ze is te veel gefocust op jou en op de deur!" zei Edward die mij bij mijn schouder vast pakte. Weer negeerde ik hem en gooide de deur zachtjes open zodat wij Alice zagen. Een paar fel rode ogen keken mij gelijk aan en voor ik het wist lag ik op de grond in de gang, met Alice boven op mij. "Hallo!" riep ze vrolijk waarna ik zachtjes lachte. "Hallo schoonheid." zei ik en aaide even zacht met mijn duim over haar wang. "Je bent zo mooi." zei ik zacht. Ze pakte mijn hand en legde die tegen haar wang. "Je bent niet meer koud en hard, je voelt zacht en de zelfde temperatuur." merkte ze op. "Dat klopt, je bent net als mij een vampier." antwoorde ik rustig. Ze stond sierlijk op, waarna ik ook overeind kwam en gelijk werd ik al weer in een knuffel getrokken door Alice. "Zeg, nu ben ik de gene die breekbaar is ja en moet jij voorzichtig zijn" zei ik waarna we samen lachten.
Ik nam haar weer meer de kamer in waar ze had gelegen en liep met haar naar de spiegel, ze legde haar hand even verbaasd tegen de spiegel. "Ja, dat ben jij. Wen er maar aan." zei ik en ging naast haar staan. Ik pakte rustig haar had en keek naar haar. "Lieverd, misschien wordt het tijd voor je eerste jacht. De rest beneden wordt langzaam aan een beetje zenuwachtig." zei ik rustig. Ze legde gelijk haar hand op haar keel en keek mij met donkere ogen aan. "Ja, je hebt bloed nodig." zei ik en nam haar mee naar beneden. We liepen via de achterdeur weg en iedereen liet ons met rust zodat Alice rustig kon wennen aan wat ze nu was
JE LEEST
Her Name is Alice, why do i care?
FanficMijn naam is Jasper Hale Cullen, ik werk bij een kinderopvang Haar naam is Mary Alice Brandon, een klein meisje die ik elke dag zie. Alice, zoals ze zich voorstelt aan iedereen. het enige woord dat ze ooit heeft gezegd, Alice, haar eigen naam. nie...
